WSA, które skierowało pytanie prawne do Trybunału poddało w wątpliwość moc obowiązującą przytoczonego we wstępie przepisu ustawy o grach hazardowych. Jak się jednak okazało jest on w pełni zgodny z zapisami Konstytucji RP. Dla przypomnienia treść art. 135 ust. 1 i 2 stanowi, że zezwolenia w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy hazardowej, mogą być zmieniane, na zasadach określonych w ustawie dla zmiany koncesji i zezwoleń udzielanych podmiotom prowadzącym działalność w zakresie określonym w art. 6 ust. 1-3 omawianej ustawy, przez organ właściwy do udzielenia zezwolenia w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie ustawy. Jednocześnie w wyniku zmiany zezwolenia nie może nastąpić zmiana miejsc urządzania gry, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych. Ten ostatni zapis stał się przedmiotem badania jego zgodności z zapisami ustawy zasadniczej. Uniemożliwia on bowiem, dopuszczalną wcześniej zmianę ustalonego w zezwoleniu (decyzji administracyjnej) miejsca urządzania gry na automatach o niskich wygranych.
W wyroku z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt P 4/11) TK orzekł, że art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jest zgodny z art. 2 Konstytucji. Przytoczony przez Trybunał przepis ustawy zasadniczej wskazuje, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. W uzasadnieniu swojego stanowiska TK zaznaczył, że wcześniej obowiązująca ustawa, pod rządami której przedsiębiorcy uzyskiwali zezwolenia, nie dawała im prawa do żądania przeniesienia punktu gier na automatach z jednego lokalu do drugiego, ale też nie zakazywała zmiany zezwolenia w tym zakresie. Dopuszczalność takiej zmiany stała się więc przedmiotem kilkuletniej kontrowersji w orzecznictwie sądów administracyjnych, ale ostatecznie NSA – uchwałą z 3 listopada 2009 r. (sygn. akt II GPS 2/09) – ustalił korzystną dla przedsiębiorców wykładnię art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczącego nadzwyczajnej zmiany decyzji ostatecznej. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przedsiębiorcy prowadzący działalność hazardową na zasadach określonych w dawniej obowiązującej ustawie nie mogli zakładać, że wydane na ich rzecz ostateczne decyzje będą mogły być bez ograniczeń zmieniane na podstawie art. 155 KPA. To, że przyjęli strategię biznesową inwestowania w tworzenie maksymalnej liczby punktów gier na automatach, bez weryfikacji długotrwałych perspektyw prowadzenia tej działalności w poszczególnych punktach, było kwestią ich wolnego wyboru, którego prawidłowości nie mogli być pewni. Norma zawarta w art. 155 KPA nie kreowała po ich stronie prawa podmiotowego i nie mogli być pewni rozstrzygnięć właściwych organów administracji ani sądów administracyjnych. W tych okolicznościach Trybunał Konstytucyjny uznał, że ustawodawca nie naruszył zasady ochrony interesów w toku. Przeciwnie, właśnie w jej poszanowaniu, choć docelowo generalnie zakazał prowadzenia działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami, to jednak (na podstawie przepisów przejściowych ustawy hazardowej) dopuścił taką działalność w dotychczasowych punktach gier do czasu upływu ważności zezwoleń. Ustawodawca nie ograniczył praw przedsiębiorców, wynikających z uzyskanych zezwoleń, wykluczył natomiast możliwość dokonania nadzwyczajnej zmiany posiadanych zezwoleń, co nie oznacza jednak naruszenia praw nabytych, ani zasady ochrony interesów w toku. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, zawarte w ustawie hazardowej wyraźne wyłączenie nadzwyczajnej możliwości modyfikacji decyzji administracyjnej w zakresie zmiany usytuowania punktu gier na automatach o niskich wygranych, nie narusza istoty uprawnień podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w tym zakresie, ponieważ uprawnienia te nie zostały naruszone ani w kontekście przedmiotu działalności, ani czasu jej prowadzenia, ani też jej kontynuowania w określonych zezwoleniem punktach gier.
