Spis treści
Nietrzeźwość wg Kodeksu karnego
Zgodnie z treścią art. 115 § 16 Kodeksu karnego, stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
Art. 178a KK stanowi, że kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu inny pojazd niż określony powyżej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca w/w czynu określonego wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 KK popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Z powyższego wynika zatem, że nietrzeźwość kierowcy jest jak najbardziej przesłanką do ponoszenia przez niego odpowiedzialności karnej. Jak jednak sprawdzić czy kierowca prowadzący pojazd jest w ogóle nietrzeźwy?
Badanie trzeźwości wg Prawa drogowego
Ogólnie rzecz biorąc Policjant lub inny funkcjonariusz uprawnionego organu ma prawo, na podstawie art. 129 ust. 2 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym, żądać poddania się stosownemu badaniu przez kierującego pojazdem lub inną osobę, w stosunku do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogła kierować pojazdem pod wpływem alkoholu – np. niewyraźnie mówi lub zachowuje się jak pijana, czuć od niej alkohol.
Badanie w celu ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu przeprowadza się przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego. Powyższego przepisu nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie metodą niewymagającą badania laboratoryjnego. W takim przypadku ustalenie w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu. Po przeprowadzeniu w/w badania w można przeprowadzić dodatkowe badanie krwi lub moczu. Badanie w celu ustalenia obecności w organizmie środka działającego podobnie do alkoholu może być przeprowadzone również w razie braku zgody kierującego, o czym należy go uprzedzić.
Pamiętajmy, że w razie uczestniczenia w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny, kierujący pojazdem jest poddawany badaniu na zawartość w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. Badaniu takiemu można poddać także inną osobę, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogła kierować pojazdem uczestniczącym w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny. Wymienione powyżej osoby mają prawo żądać od organu kontroli ruchu drogowego przeprowadzenia badania krwi lub moczu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.
Podstawa prawna:
[art. 115 § 16, art. 178a k.k (Dz.U. z 1997 r. Nr 88 poz. 553)]
[art. 129 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. Nr 1137 j.t.)]
