Spis treści
Wizyta lekarza specjalisty w domu pacjenta jest możliwa!
Lekarze specjaliści różnych dziedzin medycyny w ramach zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy udzielają świadczeń w poradniach specjalistycznych. Jedynie w uzasadnionych, np. wynikających ze stanu zdrowia – lekarze specjaliści realizują również wizyty w domu chorego pacjenta. Warto również wiedzieć, że w przypadku nagłych zachorowań lub nagłego pogorszenia Twojego stanu zdrowia – świadczenie w poradni specjalistycznej powinno być zrealizowane w trybie nagłym. Oznacza to, że lekarz specjalista powinien przyjąć pacjenta w takim przypadku w dniu zgłoszenia. Podkreślenia wymaga,, że decyzję o przyjęciu pacjenta w trybie nagłym podejmuje lekarz, a świadczenia zdrowotne są udzielane wówczas bez wymaganego skierowania.
Wypis ze szpitala, a kontrola u specjalisty
Jeśli pacjent był wcześniej leczony w szpitalu, to może on w ciągu trzydziestu dni od zakończenia pobytu w oddziale udać się do poradni specjalistycznej tego szpitala, w celu oceny przebiegu leczenia po zakończeniu hospitalizacji. Najlepiej oczywiście byłoby udać się w miarę możliwości do lekarzy z zespołu, który zajmował się pacjentem.
Czy lekarz rodzinny może wypisywać leki zalecone przez lekarza specjalistę?
Lekarz specjalista ma obowiązek pisemnie informować lekarza rodzinnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, zaordynowanych lekach, a także o ich dawkowaniu i czasie stosowania oraz o wyznaczonych wizytach kontrolnych. W razie konieczności powinien wystawić pacjentowi zaświadczenie z rozpoznaniem choroby i zalecaną farmakoterapią. To właśnie na podstawie takiego zaświadczenia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może kontynuować leczenie wypisując pacjentowi wskazane przez specjalistę leki.
Na jakie badania może skierować pacjenta lekarz specjalista?
Lekarz specjalista tak naprawdę może skierować pacjenta na wszelkie możliwe badania diagnostyczne, które są niezbędne do rozpoznania choroby, postawienia diagnozy i prowadzenia terapii. Badania diagnostyczne, na które kieruje lekarz specjalista, wykonywane są na podstawie skierowania w miejscu wskazanym przez lekarza. Jeśli chodzi o poważniejsze badania takie jak np. rezonans magnetyczny, czy scyntygrafię tarczycy – to skierowanie na takie badania może wydać jedynie lekarz specjalista. Obecnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może skierować pacjenta jedynie na badania endoskopowe górnego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego, czyli np. kolonoskopia i gastroskopia. Należy podkreślić, że jeśli pacjent jest pod stałą opieką specjalistyczną i wymaga wykonania badań kontrolnych, to skierowanie na nie powinien wystawić mu lekarz z poradni specjalistycznej.
Jak długo jest ważne skierowanie?
Jak zostało wskazane, pacjent udający się do poradni specjalistycznych powinien posiadać skierowanie od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub innego lekarza udzielającego świadczeń w ramach umowy z NFZ. Z uwagi na kolejki do lekarzy specjalistów, wielu pacjentów zadaje sobie pytanie: czy wystawione w listopadzie przez lekarza rodzinnego skierowanie do specjalisty będzie ważne w sierpniu kolejnego roku? Skierowanie jest ważne do momentu, dopóki istnieją przesłanki wskazujące na potrzebę podjęcia działań diagnostycznych lub terapeutycznych. W przypadku, gdy pacjent kontynuuje terapię w kolejnym roku kalendarzowym, nie musi dostarczać nowego skierowania.
Czy do wszystkich lekarzy specjalistów jest wymagane skierowanie?
Nie. Należy wskazać, ze skierowanie nie jest wymagane do:
- ginekologa i położnika;
- dentysty;
- dermatologa;
- wenerologa;
- onkologa;
- okulisty;
- psychiatry;
- dla osób chorych na gruźlicę;
- dla osób zakażonych wirusem HIV;
- dla inwalidów wojennych i wojskowych, osób represjonowanych oraz kombatantów;
- dla cywilnych niewidomych ofiar działań wojennych;
- dla osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego;
- dla uprawnionego żołnierza lub pracownika, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa;
- dla weterana poszkodowanego, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.
Podstawa prawna:
art. 57, art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2004 nr 210 poz. 2135)
