Sprawa trafiła do Trybunału na skutek skargi zainteresowanego funkcjonariusza ABW. Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie zaskarżonego przepisu oddalił żądania dotyczące wypłaty odprawy i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, uznając że zwolnionemu ze służby nie przysługuje prawo do tych świadczeń. W ocenie skarżącego., na skutek zastosowania przez sąd art. 128 omawianej ustawy, naruszone zostały jego prawa do wynagrodzenia (art. 64 ust. 2 konstytucji) oraz corocznego płatnego urlopu i jego rekompensaty (art. 66 ust. 2 konstytucji). Zdaniem skarżącego, godzi to również w zasadę równego traktowania, pozbawionego elementów dyskryminacji obywateli (art. 32 ust. 1 i 2 konstytucji) i zasadę demokratycznego państwa prawnego (art. 2 konstytucji). Narusza też zasadę proporcjonalności (art. 31 ust. 3 konstytucji), gdyż zaskarżony art. 128 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu w sposób arbitralny różnicuje uprawnienia funkcjonariuszy zwalnianych ze służby. Nie pozostaje to w związku z celem i treścią ustawy, nie znajduje też uzasadnienia w wartościach, zasadach i normach konstytucyjnych. Ponadto waga interesów, którym zróżnicowanie to ma służyć, nie pozostaje w odpowiedniej proporcji do wagi interesów naruszonych wskutek nierównej sytuacji prawnej zwalnianych funkcjonariuszy.
Wg niekonstytucyjnego przepisu, funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje m.in. ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe.
W wyroku z dnia 15 kwietnia 2014 r. TK orzekł, iż art. 128 ust. 1 pkt 2 przytoczonej na wstępie ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim pomija prawo do ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe funkcjonariusza zwolnionego ze służby z powodu dwukrotnego niestawienia się bez usprawiedliwienia przed komisją lekarską, do której został skierowany w celu określenia jego stanu zdrowia, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
W uzasadnieniu swojego stanowiska TK zaznaczył, że wyłączenie prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy nie łączy się w żaden sposób z podstawą zwolnienia funkcjonariusza ABW ze służby. O ile można sobie wyobrazić, że ustawodawca pozbawia funkcjonariusza niektórych świadczeń pieniężnych w związku z jego zwolnieniem ze służby z przyczyn, które ocenia negatywnie (niewątpliwie w takich kategoriach można rozpatrywać niesubordynację funkcjonariusza, jaką jest dwukrotne nieusprawiedliwione niestawienie się przed komisją lekarską), o tyle prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy ma inne cele i uzasadnienie aksjologiczne. Jest to jedno z tych uprawnień, które wyznacza status pracownika (funkcjonariusza) w demokratycznym państwie prawnym, zabezpiecza humanitarne i bezpieczne warunki pracy jednostki. Nie można się go zrzec i na tej samej zasadzie nie może być uzależnione od przyczyny zwolnienia funkcjonariusza ze służby.
