Spis treści
Postępowanie kierującego pojazdem w razie uczestniczenia w wypadku
Kierujący pojazdem w razie uczestniczenia w wypadku jest zobowiązany do określonego zachowania, które pozwoli zapewnić bezpieczeństwo ruchu w miejscu wypadku. Obowiązki te możemy podzielić na dwie kategorie: związane z wypadkiem drogowym, w którym nie ma rannych lub zabitych oraz związane z wypadkiem, w którym są ranni i zabici. Oto one.
Zatrzymanie pojazdu i jego przestawienie
Należy pamiętać, że w przypadku uczestniczenia w wypadku drogowym kierujący pojazdem powinien zatrzyma pojazd, tak by nie powodował on niebezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jeżeli po zderzeniu pojazd jest na tyle sprawny, że może się on przemieszczać i można nim kierować, należy przestawić pojazd na pobocze lub do krawędzi jezdni.
Odpowiednie zasygnalizowanie wypadku
Ważne jest także, aby pamiętać, że w razie uczestniczenia w wypadku drogowym należy zapewnić bezpieczeństwo ruchu w miejscu wypadku. Czyni się to poprzez włączenie świateł awaryjnych i umieszczenie odblaskowego trójkąta ostrzegawczego.
Usunięcie pojazdu z miejsca wypadku
Jeżeli nie ma zabitych lub rannych należy niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca wypadku po to, by nie tamował on ruchu i wprowadzał niebezpieczeństwa czy zagrożenia dla innych pojazdów.
Obowiązek podania danych
Należy pamiętać, że na kierującym pojazdem spoczywa obowiązek podania, na żądanie osoby uczestniczącej w wypadku, swoich danych personalnych, danych właściciela pojazdu czy danych zakładu ubezpieczeń, z którym zawarta jest umowa ubezpieczenia OC.
A co, jeżeli w wypadku są ranni bądź zabici?
Gdy w wypadku drogowym mamy ranne ofiary bądź zabitych poza powyższymi obowiązkami kierujący pojazdem musi wezwać policję i pogotowie, a także udzielić niezbędnej pierwszej pomocy.
Należy pamiętać, że nie wolno także wówczas przestawiać samochodów uczestniczących w wypadku, nie wolno usuwać części które odpadły od pojazdów w trakcie zdarzenia, czy zacierać śladów hamowania. Bezwzględnie należy także pozostać w miejscu wypadku, a jeżeli wezwanie policji i pogotowia wymaga oddalenia się, po dokonaniu wezwania należy niezwłocznie powrócić na miejsce wypadku i pozostać tam aż do zwolnienia przez policję. Pamiętajmy, że obowiązki te dotyczą nie tylko sprawcy ale także innych osób uczestniczących w wypadku.
Przestępstwo nieudzielenia pomocy
Zgodnie z normą art. 162 kodeksu karnego, kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Nie popełnia przestępstwa jednak ten, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
Przestępstwo to może popełnić każdy dlatego zalicza się je do przestępstw powszechnych. Jest ono także przestępstwem formalnym z zaniechania. Odpowiedzialność karna związana jest z samym niewykonaniem ciążącego na sprawcy obowiązku. Obowiązek ten ma charakter powszechny i dotyczy każdego, kto znalazł się w sytuacji bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia innego człowieka lub ciężkiego uszczerbku na jego zdrowiu. Charakter koniecznej do wykonania obowiązku pomocy wyznacza zaś konkretna sytuacja. Standard tej pomocy jest wyznaczony konkretnym położeniem, w jakim znalazł się człowiek wymagający pomocy, stanem wiedzy osoby zobowiązanej oraz środkami, jakimi dysponuje zobowiązany do udzielenia pomocy. Ten standard powinien być określony dla danego konkretnego wypadku. Zachowanie odbiegające in minus od tak wyznaczonego standardu oznaczać będzie brak udzielenia oczekiwanej pomocy i realizację tym samym znamion typu czynu zabronionego określonego w art. 162 § 1 k.k. Przestępstwo to może zostać popełnione jedynie umyślnie. Sprawca musi mieć świadomość przynajmniej możliwości tego, że drugi człowiek znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz że może mu udzielić pomocy bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i nie chcieć udzielić zagrożonemu pomocy albo na nieudzielenie pomocy się godzić (wyrok SR w Warszawie z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt IV K 367/09).
Literatura
H. Próchniewicz, Podręcznik kierowcy B, Warszawa 2007.
Podstawa prawna:
Art. 162 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny (Dz.U.1997.88.553)
