Sankcja prawna za niezgodne z prawem rozpowszechnianie jakiegokolwiek utworu – tj. bez zgody i wiedzy autora, przy osiąganiu nawet niewielkich korzyści majątkowych została określona w treści art. 116 Prawa autorskiego. Zgodnie z tym przepisem, kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Pamiętajmy, że jeżeli sprawca dopuszcza się nielegalnego rozpowszechniania utworu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Odpowiedzialność jest zatem dużo bardziej surowa. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania takiego przestępstwa stałe źródło dochodu albo działalność przestępną organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. Z drugiej strony jeżeli sprawca nielegalnego rozpowszechniania cudzego utworu działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. W tym przypadku ustawodawca łagodzi odpowiedzialność sprawcy omawianego czynu zabronionego.
Zdaniem sądu apelacyjnego we Wrocławiu, sprzedaż przez importera lub producenta urządzenia reprograficznego może zapoczątkować ciąg zdarzeń, w wyniku którego może nastąpić uszczerbek w prawach majątkowych twórców lub zrównanych z nimi wydawców. Sama sprzedaż nie jest jednak przyczyną wystarczającą dla wystąpienia tego skutku. Przyczyną konieczną dla wystąpienia skutku, w postaci uszczerbku w prawach majątkowych twórców lub wydawców, jest podjęcie przez podmiot inny niż określony w art. 20 ust.1 Prawa autorskiego (importerzy i producenci magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń), przy użyciu sprzedanego przez importera lub producenta urządzenia reprograficznego, działalności polegającej na zwielokrotnianiu i rozpowszechnianiu bez zezwolenia twórcy egzemplarzy utworów chronionych prawem autorskim. Przyczyną towarzyszącą, lecz również konieczną dla wystąpienia uszczerbku w majątku twórców lub wydawców jest bierność organizacji zbiorowego zarządzania w egzekwowaniu uprawnień autorskich i bierność organów ochrony prawnej w ściganiu przestępców (por. postanowienie sądu apelacyjnego we Wrocławiu z 24.02.2009 r. sygn. akt I ACa 99/09).
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2008 r. (sygn. akt II KK 17/08), uprawnionymi do złożenia wniosku o ściganie w sprawie o przestępstwo z art. 116 ust. 1 i 4 są ujawnieni pokrzywdzeni, działający przez swoje organa statutowe, bądź też za pośrednictwem prawidłowo umocowanych pełnomocników procesowych.
