KPK bardzo ogólnie odnosi się do kwestii konfrontacji. Zgodnie z treścią art. 172 ustawy, osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184 – dla przypomnienia jest to instytucja tzw. świadka anonimowego. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2012 r. (sygn. akt III KK 329/11), konfrontacja może być przeprowadzona tylko w celu wyjaśnienia sprzeczności zachodzących w relacjach przesłuchiwanych osób i to sprzeczności, które mogą mieć przynajmniej minimalne znaczenie w sprawie. Tym samym jeżeli w konkretnej sprawie zachodzą sprzeczności w relacjach osób przesłuchiwanych, które jednak nie mają większego znaczenia dla przyszłego rozstrzygnięcia, to konfrontacja jest niedozwolona.
Pamiętajmy, że art. 172 KPK w żaden sposób nie nakłada na organy procesowe obowiązku zastosowania instytucji konfrontacji. Daje on jedynie podstawę przeprowadzenia konfrontacji pomiędzy osobami przesłuchiwanymi, a także określa sytuację, w której jest ona niedopuszczalna. Konfrontacja jest zatem czynnością fakultatywną, uzależnioną od oceny organu procesowego, który nie ma obowiązku jej przeprowadzenia w każdym wypadku sprzeczności w oświadczeniach dowodowych. Powinien to zrobić wówczas, gdy może się to przyczynić do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Mając powyższe na uwadze należy jednoznacznie stwierdzić, że niezastosowanie w konkretnej sprawie instytucji konfrontacji przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze (w sytuacji, gdy ocenia on ją jako nieprzydatną), nie powinno nigdy być uznane za istotny brak postępowania przygotowawczego.
Przepis art. 172 KPK dopuszcza możliwość przeprowadzenia dowodu z konfrontacji "w celu wyjaśnienia sprzeczności", a sąd – w granicach swobodnej oceny – rozważa, czy istnieją w ogóle warunki stwarzające możliwość wyjaśnienia sprzeczności, a także, czy ujawnione sprzeczności – ze względu na ich charakter i przyczyny – wyjaśnienia wymagają. W doktrynie wskazuje się, iż "w skomplikowanych dowodowo sprawach zarządzenie konfrontacji świadków należy uznać za niezbędne, gdyż może ona dostarczyć dodatkowych przesłanek do dokonania oceny zeznań przesłuchanych świadków” (por. wyrok sądu apelacyjnego w Lublinie z 9.04.2002 r. sygn. akt II AKa 50/02).
W praktyce konfrontacja polega na jednoczesnym przesłuchaniu przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze osób, których informacje wzajemnie się wykluczają. W tym celu wezwanym odczytane zostają sporne fragmenty ich zeznań. Po dokonaniu tej czynności wezwane osoby są proszone o wyjaśnienia. Pamiętajmy, że konfrontacja może dotyczyć większej liczby osób, niż dwie. Ocena przebiegu konfrontacji jest każdorazowo dokonywana w oparciu o zasadę swobodnej oceny dowodów, a sam jej przebieg jest wciągany do protokołu.
