Zmiana w art. 5 omawianej ustawy ma na celu dostosowanie polskiego prawa do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 764/2008 ustanawiającego procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzanych legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim oraz uchylające decyzję nr 3052/92/WE. – w zakresie uznawania za nadające się do stosowania w budownictwie wyroby budowlane legalnie wprowadzane do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, przy czym dotyczy to wyrobów budowlanych nie objętych jeszcze harmonizacją wspólnotową. Ograniczenia we wprowadzaniu takich wyrobów do obrotu w Polsce mogą wynikać wyłącznie z „nadrzędnych względów interesu publicznego”, rozumianych zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, związanym z art. 28 i 30 Traktatu Rzymskiego. W przypadku wyrobów budowlanych „nadrzędne względy interesu publicznego” należy rozumieć jako zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania obiektów budowlanych, w których wyroby te zostaną zastosowane. Zgodnie z nowym art. 5 ust. 1 pkt 4 ww., uznaje się za nadające się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych wyroby budowlane, na które nie ustanowiono norm zharmonizowanych lub wytycznych do europejskich aprobat technicznych, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej i posiadają właściwości użytkowe pozwalające na spełnienie przez obiekty budowlane, w których są stosowane, wymagań podstawowych, określonych w polskich przepisach techniczno-budowlanych, przy uwzględnieniu zasad wiedzy technicznej. W praktyce będzie to oznaczać, że wyroby budowlane, objęte zakresem przedmiotowym rozporządzenia Nr 764/2008, mogą być swobodnie wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez potrzeby ich
znakowania znakiem budowlanym, a ewentualne działania ograniczające lub uniemożliwiające to wprowadzanie, będą prowadzone przez organy nadzoru budowlanego zgodnie z zasadami i trybem określonymi w tym rozporządzeniu.
Zmieniony został również art. 17, w którym to jednoznacznie wskazano, że przez wymaganą w trakcie kontroli wyrobów budowlanych obecność kontrolowanego należy rozumieć również obecność osoby przez niego upoważnionej. Jednocześnie w przepisie wskazano, że stroną w postępowania administracyjnym w przypadku sprzedawcy może być wyłącznie ten sprzedawca („kontrolowany sprzedawca”), u którego została przeprowadzona kontrola wyrobu budowlanego. Tak więc w przypadku postępowania administracyjnego, wszczętego na podstawie wyników kontroli wyrobu budowlanego u sprzedawcy, inni sprzedawcy tego wyrobu budowlanego nie mogą być stroną postępowania. Wyłączenie w tym przypadku innych sprzedawców z postępowania powinno umożliwiać jego
sprawniejszy przebieg.
Ponadto, nowe przepisy umożliwią organom nadzoru poddawanie kontrolowanego wyrobu budowlanego badaniom kontrolnym w celu ustalenia, czy wyrób rzeczywiście posiada deklarowane przez producenta właściwości użytkowe. Badaniom kontrolnym mogą być poddawane wyroby budowlane zabezpieczone przed dalszym przekazywaniem na podstawie przepisu art. 22c u producenta, importera lub sprzedawcy. Dotychczasowe brzmienie ust. 1 uniemożliwiało przeprowadzenie badań kontrolnych wyrobu budowlanego, jeżeli z przedstawionych dokumentów związanych z oceną zgodności wyrobu wynikało, że wyrób spełnia wymagania określone ustawą oraz ograniczało możliwość ich dokonywania wyłącznie do wyrobów kontrolowanych u producenta. Proponowana regulacja umożliwi skuteczniejszą kontrolę i eliminowanie wyrobów budowlanych o właściwościach innych niż deklarowane w dokumentach na każdym etapie obrotu.
