Rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić zarówno z inicjatywy pracownika jak i pracodawcy. Niezbędne w tym celu jest jednak złożenie oświadczenia woli w powyższym przedmiocie. Warto przy tym pamiętać, że chęć rozwiązania istniejącego stosunku pracy może być spowodowana błędnym działaniem zarówno zatrudnionego jak i naszego szefa. W związku z tym oświadczenia woli zmierzające do rozwiązania istniejącego stosunku pracy mogą być zmieniane – oczywiście w ściśle oznaczonym terminie. Dotyczy to także pracownic będących w ciąży.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II PK 237/12), oświadczenie pracownicy o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli zmierzającego do rozwiązania stosunku pracy powinno być złożone w terminie 7 dni od wykrycia błędu. Jak zaznaczył SN w uzasadnieniu swojego stanowiska, art. 84 Kodeksu cywilnego wprost określa w jakich sytuacjach złożenie oświadczenia woli może być uznane za błędne. Zgodnie z treścią powyższego przepisu, w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (jest to tzw. błąd istotny).
SN zaznaczył również, że zważywszy na zasadę ochrony pracy kobiet, będącej jedną z podstawowych, historycznie najpierwszych i niekwestionowanych współcześnie zasad prawa pracy, usprawiedliwione jest „złagodzenie” warunków uchylenia się kobiety w ciąży od skutków zmierzającego do zakończenia stosunku pracy oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu polegającego na niewiedzy o ciąży. W tej sytuacji należy przyjąć, że jeżeli pracownica będąca w ciąży, nie wiedząc o tym, złożyła oświadczenie woli zmierzające do rozwiązania stosunku pracy, może uchylić się od skutków tego oświadczenia niezależnie od tego, czy błąd został wywołany przez pracodawcę, czy wiedział on o błędzie lub mógł go z łatwością zauważyć. Prawo do uchylenia się od skutków oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu jest prawem podmiotowym kształtującym. Jego skutki (unieważnienie czy też ubezskutecznienie czynności prawnej) powstają wprawdzie z chwilą złożenia pracodawcy stosownego oświadczenia na piśmie, ale działają z mocą wcześniejszą. Oświadczenie woli złożone pod wpływem błędu jest nieważne od początku, już od chwili jego złożenia. W tej sytuacji nie może dojść do zawarcia na podstawie art. 66 KC w zw. z art. 300 KP umowy rozwiązującej, a stosunek pracy nie zostaje rozwiązany i trwa nadal nieprzerwanie. W tej sytuacji roszczenie o przywrócenie do pracy (restytucyjne) skuteczne na przyszłość byłoby nie na miejscu. Pracownica może zaś dochodzić w zależności od okoliczności konkretnego przypadku ustalenia istnienia stosunku pracy, dopuszczenia do pracy, wynagrodzenia za czas gotowości do pracy. Odnośnie do prawa do uchylenia się od skutków oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, to może być ono realizowane w okresie roku od jego wykrycia. Pamiętajmy jednak, że termin ten musi być inaczej traktowany w odniesieniu do pracownic spodziewających się dziecka. Wobec tego należy przyjąć, że oświadczenie pracownicy o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli zmierzającego do rozwiązania umowy o pracę powinno być złożone w terminach przewidzianych do zgłoszenia gotowości podjęcia pracy po przywróceniu do pracy liczonego od chwili wykrycia błędu. Za takim stanowiskiem przemawia to, że ujawnienie ciąży następuje na kilka miesięcy przed porodem. Okres roczny ze względów ochronnych jest wiec dla pracownicy zbędny, a dla pracodawcy ze względów organizacyjnych i ekonomicznych nadmierny.
