Przepisy projektowanej ustawy wprowadzają legalną definicję ratownictwa górskiego oraz dokonują rozróżnienia pomiędzy ratownictwem górskim, a ratownictwem narciarskim. Zgodnie z zaproponowaną definicją, ratownictwo górskie polega na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i jaskiniach, w szczególności na skutek upadku, upadku z wysokości, uderzenia spadającym kamieniem lub lodem, zasypania lawiną, rażenia piorunem, wychłodzenia, zachorowania, zwłaszcza ze względu na wpływ wysokości, zabłądzenia lub utratę możliwości przemieszczania się ze względu na trudności terenu lub zmianę warunków atmosferycznych oraz transportowanie zwłok z obszaru gór. Działania ratownicze, w ramach ratownictwa górskiego będzie mogła podejmować osoba będąca ratownikiem górskim. Stosownie do definicji zawartej w art. 3 pkt 3 ratownikiem górskim jest osoba spełniająca wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.) oraz posiadająca inne umiejętności określone przez podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa górskiego, a w szczególności wiedzę z zakresu technik ratownictwa i topografii obszaru, na którym działa dany podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa górskiego, będąca członkiem tego podmiotu. Podstawowym wymaganiem odnośnie ratownika górskiego będzie obowiązek posiadania przez niego ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy.
Natomiast ratownictwo narciarskie – według projektowanych przepisów – jest to organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na zorganizowanych terenach narciarskich. Pod pojęciem zorganizowanych terenów narciarskich należy rozumieć ogólnie udostępnione, odpowiednio zaśnieżone lub z odpowiednio przygotowanym sztucznym podłożem, oznaczone tereny, obiekty i urządzenia przeznaczone do uprawiania narciarstwa oraz snowboardingu, znajdujące się przy urządzeniach transportu linowego i taśmowego przeznaczonych do transportu osób. Działania ratownicze, prowadzone w ramach ratownictwa narciarskiego będzie mogła podejmować wyłącznie osoba będąca ratownikiem narciarskim lub ratownikiem górskim. W myśl projektowanych przepisów ratownikiem narciarskim będzie mogła zostać osoba, która posiada ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz ukończyła szkolenie w zakresie transportu poszkodowanych przeprowadzane przez GOPR i TOPR. Powierzenie tego rodzaju szkoleń GOPR i TOPR związane jest z tym, że organizacje te, posiadają odpowiednią wiedzę i doświadczenie, ponieważ od dawna szkolą ratowników w tym zakresie.
Projekt ustawy określa także powinności osób przebywających w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich. Stosownie do tego przepisu osoby takie, w celu ochrony życia, zdrowia i mienia własnego oraz innych osób powinny przestrzegać zasad bezpieczeństwa obowiązujących w sporcie i w turystyce, o ile zasady takie zostały ustanowione. Osoby uprawiające narciarstwo i snowboarding na zorganizowanych terenach narciarskich powinny przestrzegać reguł bezpiecznego narciarstwa i snowboardingu, a w szczególności zachowywać się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa dla innych i nie powodować żadnej szkody, zjeżdżać z prędkością dostosowaną do swoich umiejętności, trudności trasy, jej stanu oraz warunków atmosferycznych i natężenia ruchu, wybierając taki tor jazdy by uniknąć zderzenia z narciarzem lub snowboardzistą znajdującym się niżej, wyprzedzać tylko w takiej odległości, która pozwoli uniknąć potrącenia wyprzedzanego, wjeżdżać na trasę po uprzednim sprawdzeniu, czy można to uczynić bez stwarzania zagrożenia dla siebie i innych, zatrzymywać się na trasie zjazdu tylko w razie konieczności, a w razie konieczności zatrzymania się lub po upadku usunąć się z toru jazdy, tak szybko jak to możliwe, podchodzić lub schodzić tylko poboczem trasy i tylko w razie konieczności. Należy także zapoznać się z zasadami korzystania z danego terenu, obiektu lub urządzenia i przestrzegać tych zasad oraz stosować się do znaków nakazu, zakazu oraz znaków ostrzegawczych. Ponadto należy zapoznać się oraz dostosować swoje plany aktywności do umiejętności i aktualnych warunków atmosferycznych, prognozy pogody, komunikatu lawinowego dla danego obszaru i zastosować się do zaleceń i ograniczeń wynikających z ogłoszonego stopnia zagrożenia lawinowego oraz z panujących i przewidywanych warunków atmosferycznych. Trzeba także użytkować sprzęt odpowiedni do rodzaju podejmowanej aktywności, sprawny technicznie i zgodnie z jego przeznaczeniem z tym, osoba uprawiająca narciarstwo zjazdowe lub snowboard, do ukończenia 15 roku życia, obowiązana jest używać w czasie jazdy kasku ochronnego odpowiadającego właściwym warunkom technicznym. Ponadto, należy bezzwłocznie poinformować podmioty upoważnione do niesienia pomocy lub zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo osób. Projekt ustawy wprowadza również zakaz korzystania ze zorganizowanych terenów narciarskich w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych.
