Leasing konsumencki jest bardzo zbliżony do sprzedaży ratalnej. Podstawową jednak różnicą pomiędzy takim finansowaniem a kredytem ratalnym jest to, że mamy do czynienia nie z nabyciem rzeczy a z jej użytkowaniem. W przypadku sprzedaży ratalnej nabywamy rzecz od razu (chyba, że finansujący zabezpiecza się poprzez przewłaszczenie na zabezpieczenie na tej rzeczy) a w przypadku leasingu, nie tylko nie stajemy się właścicielem rzeczy w chwili zawarcia umowy, istotą leasingu jest to, że przedmiotu leasingu pozostaje po stronie firmy leasingowej. Konsument będzie miał jedynie prawo do nabycia rzeczy po zakończeniu umowy leasingu, jeżeli umowa taka możliwość przewiduje.
Leasing konsumencki (prywatny), to produkt finansowy skierowany do osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, polegający na finansowaniu używania danej rzeczy (przedmiotu leasingu) i mogący prowadzić do jej zakupu. W ramach umowy leasingu konsumenckiego firma leasingowa (finansujący) zobowiązuje się do nabycia przedmiotu leasingu i oddania go do używania osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (korzystającemu) na oznaczony okres czasu. Korzystający zobowiązuje się zapłacić w uzgodnionych ratach firmie leasingowej wynagrodzenie za używanie przedmiotu leasingu. Wynagrodzenie to powinno być równe co najmniej cenie nabycia rzeczy przez finansującego.
Przedmiotem leasingu konsumenckiego mogą być rzeczy ruchome jak i nieruchomości. W zasadzie każda rzecz ruchoma może być przedmiotem leasingu (nie ma ograniczeń prawnych).
Na podstawie umowy leasingu konsumenckiego firma leasingowa (określana jako finansujący) zobowiązuje się do nabycia na własną rzecz przedmiotu leasingu i oddania go do używania osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (czyli korzystającemu) na oznaczony okres czasu. Natomiast korzystający zobowiązuje się zapłacić w uzgodnionych ratach firmie leasingowej wynagrodzenie za używanie przedmiotu leasingu. Wysokość wynagrodzenia powinna być równa co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Do tego wynagrodzenia dojdzie dodatkowo kwota wykupu rzeczy, jeżeli konsument będzie chciał po zakończeniu leasingu stać się właścicielem rzeczy. Łączne koszty przy leasingu konsumenckim mogą być zbliżone do tych jakie byłyby przy kredycie udzielanym konsumentowi, mogą jednak być także znacznie wyższe. Zawsze podstawą do ustalenia kosztów leasingu będzie wartość rzeczy, która jest przedmiotem leasingu. Koszt zależy także od okresu na jaki zawierana jest umowa i przedstawiany jest jako procent wartości rzeczy, który zawsze przekracza jej wartość. Z tego punktu widzenia leasing jest bardzo przejrzysty, bo konsument wie, że łączny koszt to np. 120% wartości rzeczy, a kwota wykupu to np. 1 % wartości.
Przy umowie leasingu finansujący musi pamiętać o przepisach ustawy o kredycie konsumenckim. Aby umowa leasingu konsumenckiego nie została uznana za umowę kredytu konsumenckiego, konsument nie może być zobowiązany do nabycia rzeczy. Może on jednak mieć taką możliwość. Konsumentowi przysługuje jedynie uprawnienie do nabycia przedmiotu umowy po określonej w umowie cenie i po zakończeniu okresu trwania umowy leasingu – w tym przypadku korzystający samodzielnie decyduje o tym czy nabędzie przedmiot umowy za z góry określoną w umowie kwot.
Leasing konsumencki jest interesującą alternatywą finansowania także dla konsumenta. Należy jednak dokładnie czytać umowy, aby nie doszło do zawarcia niekorzystnych porozumień. Leasing finansowy niesie dla firmy leasingowej mniejsze ryzyko związane z finansowaniem albowiem firma przez cały okres trwania umowy jest właścicielem rzeczy. Nie musi zatem dokonywać jej przewłaszczenia czy też ustanawiać hipotek. Z tego też powodu leasing konsumencki może być przeznaczony dla osób, które nie otrzymałby kredytu np. z powodu braku zdolności kredytowej. Większość przepisów dotyczących finansowania w postaci kredytu nie dotyczy leasingu konsumenckiego.
Jarosław Olejarz
Radca prawny
www.SerwisPrawa.pl
