Art. 1 rozporządzenia określona sposób obserwowania i rejestrowania przez straż obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, co ma odbywać się planowo lub doraźnie. Wskazano w nim, że „monitorowanie” odbywać się może w sposób zdalny, czyli przy użyciu urządzeń umożliwiających przekazywanie obrazu zdarzeń na odległość, a także bezpośredni, gdy strażnik gminny (miejski) jest na miejscu zdarzenia i zachodzi konieczność utrwalenia dowodów popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, czy też przeciwdziałania przypadkom naruszania spokoju i porządku w miejscach publicznych. Straże posiadają poza kamerami służącymi do zdalnego rejestrowania obrazu, również kamery ręczne, które są szczególnie przydatne podczas obserwacji placówek monopolowych w pobliżu, których dochodzi do zakłócania porządku publicznego. Monitoring przy użyciu kamer zdalnie sterowanych i przesyłających obraz na odległość budowany jest najczęściej w miastach, które przeznaczają duże środki finansowe na bezpieczeństwo i porządek publiczny. W małych miasteczkach oraz na wsiach monitoring taki niestety nie istnieje. Alternatywą dla rozbudowanych systemów monitoringu miejskiego są patrole straży gminnej wyposażone w tzw. kamery ręczne umożliwiające bezpośrednią rejestrację. Straż musi prowadzić dokumentację z przebiegu całej czynności obserwowania i rejestrowania obrazu zdarzeń w miejscach publicznych. Dokumentacja prowadzona powinna być prowadzona na bieżąco, po zakończeniu czynności tzw. „monitorowania” przez daną osobę.
Zaproponowano także, aby zarejestrowany obraz zdarzeń, który nie zawiera dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia lub dowodów mających znaczenie dla tych postępowań – był przechowywany przez okres nie krótszy niż 20 dni, od daty dokonania nagrania i nie dłuższy niż 60 dni, a następnie podlegał zniszczeniu. Warto wspomnieć, że nowoczesna technologia i oprogramowanie komputerowe pozwalają na niszczenie materiałów znajdujących się na dyskach, po upływie określonego czasu. Uzasadnione jest określenie zarówno minimalnego – w ocenie projektodawców wystarczający jest okres 20 dni, jak i maksymalnego okresu przechowywania wskazanych powyżej informacji.
Aktualnie monitoring jest realizowany przy pomocy wielu kamer, które nieprzerwanie rejestrują obraz zdarzeń w miejscach publicznych. Pracują one w systemie 24 godzinnej rejestracji cyfrowego obrazu, aż do zapełnienia się dysku twardego. Po zapełnieniu się dysku twardego i upływie okresu wskazanego przez ustawodawcę, system automatycznie zapisuje obraz aktualny w postaci plików na miejscu wcześniej zarejestrowanych obrazów. Proces nadpisywania plików aktualnych na wcześniej zarejestrowane wiąże się z nieodwracalnym zniszczeniem najstarszych plików zawierających obrazy zdarzeń z miejsc publicznych. Zważywszy na setki godzin zarejestrowanego obrazu ewentualna komisja musiałaby poświęcić bardzo dużo czasu na przejrzenie każdego zarejestrowanego pliku zawierającego zarejestrowany obraz i każdorazowo poprzez funkcję usuwania musiałaby „ręcznie” usuwać tysiące plików, a następnie sporządzać z tej czynności protokół.
