Jako reprezentatywny warto powołać również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2004 r., V CK 481/03, mianowicie ogólne warunki umów, stanowiące integralną część zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, podlegają wykładni według reguł określonych w art. 65 § 2 k.c., gdy ich postanowienia nie są precyzyjne i stwarzają wątpliwości co do ich istotnej treści. Wykładnia ta nie może pomijać celu, w jakim umowa została zawarta, a także natury i funkcji zobowiązania. Celem umowy jest zaś niewątpliwie udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Umowa ubezpieczenia pełni funkcję ochronną i z tej przyczyny miarodajny do wykładni jej postanowień jest punkt widzenia tego, kto jest chroniony. (…) Niewątpliwie jednak spełnienie funkcji ochronnej umowy ubezpieczenia wymaga, aby przed jej zawarciem ubezpieczający miał świadomość, jakie wypadki ograniczają lub wyłączają odpowiedzialność kontrahenta. Ogólne warunki powinny zatem w sposób precyzyjny takie wypadki określać, a w razie niejasności czy wątpliwości postanowienia te należy interpretować na korzyść ubezpieczającego.
Jednocześnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lutego 2004 r., II CK 399/02, stwierdził że istota odszkodowania, do jakiego ma prawo ubezpieczony na podstawie umowy ubezpieczenia, sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń ma zwrócić mu koszty odtworzenia ubezpieczonego mienia. To, w jaki sposób ubezpieczony uzyskuje tytuł prawny do ubezpieczonego mienia, czy następuje to odpłatnie, czy pod tytułem darmym, nie ma znaczenia dla określenia wysokości odszkodowania, jakie zobowiązuje się wypłacić zakład ubezpieczeń w razie zajścia określonego zdarzenia. Z umowy ubezpieczenia wynika bowiem tylko to, że w razie zajścia określonego w niej zdarzenia, które spowoduje szkodę w ubezpieczonym mieniu, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest pokryć koszty odtworzenia tego mienia. Za to właśnie ubezpieczony płaci składkę, a zakład ubezpieczeń kalkuluje jej wysokość z uwzględnieniem tak przewidywanej wysokości odszkodowania, które będzie musiał zapłacić.
Co za tym idzie, zważyć w tym miejscu należy, że postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia, będące elementem treści łączącego strony stosunku obligacyjnego muszą one być sformułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Ubezpieczyciel – jako profesjonalista oraz autor ogólnych warunków ubezpieczenia – ma obowiązek sformułować je precyzyjnie, a w razie niejasności czy wątpliwości co do poszczególnych postanowień należy je interpretować na korzyść ubezpieczającego. Byłoby bowiem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, by niekorzystne konsekwencje wadliwej i niedbałej redakcji tych postanowień obciążały ubezpieczającego.
