Spis treści
Zakaz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów
Zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności:
- stosowanie postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, o którym mowa w art. 479 (45) Kodeksu postępowania cywilnego;
- naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji;
- nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji.
Nie jest zbiorowym interesem konsumentów suma indywidualnych interesów konsumentów.
Naruszeniem zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów będzie zatem zamieszczenie w Regulaminie postanowień sprzecznych z prawem.
Zarzucenie przedsiębiorcy stosowania niedozwolonych postanowień w Regulaminie sprzedaży może stanowić naruszenie jego dóbr prawnie chronionych
Zarzucenie przedsiębiorcy stosowania niedozwolonych postanowień w Regulaminie sprzedaży może stanowić naruszenie jego dóbr prawnie chronionych. Jak wynika z regulacji art. 23 kodeksu cywilnego, wizerunek stanowi dobro prawem chronione, zaś z regulacji art. 24 kodeksu cywilnego wynika, że ten, czyje dobro zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli wskutek naruszenia dobra chronionego prawem została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
Wskazywanie w zawiadomieniach podmiotów, które dokonają koniecznych zmian w Regulaminie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji
Zdarza się też tak, że przedsiębiorcy są informowani o tym, że rzekomo w stosowanych przez nich postanowieniach Regulaminu znajdują się regulacje sprzeczne z prawem, przy czym jednocześnie wskazuje się podmioty, które konieczne zmiany mogą wprowadzić. Należy w tym miejscu podkreślić, że zachowanie takie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji.
Jakich postanowień nie może zawierać Regulamin?
Przede wszystkim regulamin sklepu internetowego nie może zawierać postanowień, na mocy których konsument zawierając umowę na odległość z danym przedsiębiorca zrzekałby się praw przyznanych mu przez ustawę, np. prawa odstąpienia od umowy. Ponadto regulamin sklepu nie może wskazywać krótszego terminu na odstąpienie od umowy, aniżeli wynika to z przepisów ustawy o prawach konsumenta. Jeżeli po 25 grudnia w regulaminie sklepu będzie widniało postanowienie, że konsumentowi przysługuje prawo odstąpienia od umowy w terminie 10 dni, to postanowienie to będzie z mocy prawa nieważne, a więc nie będzie ono wiązało stron umowy sprzedaży. Wówczas w miejsce nieważnych postanowień regulaminu zastosowanie znajdą przepisy ustawy kreujące 14dniowy termin na złożenie oświadczenia o odstąpieniu. Jak wynika z normy art. 7 ustawy o prawach konsumenta, konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie, zaś postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy. Aktualny pozostaje także zakaz uzależnienia prawa odstąpienia przez konsumenta od umowy zawartej na odległość od zapłaty określonej sumy pieniężnej tytułem odstępnego.
Przedsiębiorca prowadzący sprzedaż internetową nie może w regulaminie wskazywać innego zdarzenia początkowego dla rozpoczęcia biegu terminu do odstąpienia od umowy, niż wynikający z ustawy. Tym samym nieważne będzie postanowienie regulaminu, w którym sklep jako rozpoczęcie biegu terminu do odstąpienia od umowy sprzedaży rzeczy, na przykład płyty CD, wskazuje chwilę zawarcia umowy, a nie chwilę objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik. Niezgodne z prawem będzie także postanowienie, w świetle którego oświadczenie o odstąpieniu od umowy będzie skuteczne tylko wtedy, gdy dojdzie do adresata (przedsiębiorcy) przed upływem 14dniowego terminu. Przedsiębiorca nie może także uchylać się od obowiązku poniesienia kosztów dostarczenia rzeczy. Należy jednak pamiętać, że jeżeli konsument wybrał sposób dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca nie jest zobowiązany do zwrotu konsumentowi poniesionych przez niego dodatkowych kosztów.
Podstawa prawna:
Art. 7, art. 27, art. 28, art. 30, art. 32, art. 33 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (Dz.U.2014.827)
Art. 16 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U.2003.153.1503)
Art. 23, art. 24, art. 43 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U.2014.121)
Art. 24 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U.2007.50.331)
