Timeshare oznacza prawo do korzystania z rzeczy, a przede wszystkim z nieruchomości – np. ośrodka turystycznego, hotelu – w określonych, regularnie powtarzających się odstępach czasu w każdym roku. Timesharing wiąże się z branżą turystyczną i jest wykorzystywany do nabywania prawa korzystania z nieruchomości położonych w miejscowościach atrakcyjnych turystycznie. W projekcie ustawy określono zasady i tryb zawierania umów: timeshare; o długoterminowy produkt wakacyjny; pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego; o uczestnictwo w systemie wymiany. Szczegółowe definicje tych umów zawarto w projekcie ustawy. Wskazano, że na podstawie umowy timeshare konsument, za wynagrodzeniem, będzie nabywał prawo do korzystania z co najmniej jednego miejsca zakwaterowania. Umowy będą zawierane między konsumentem, a przedsiębiorcą.
Przepisy projektu ustawy szczególny nacisk kładą na rzetelne i dokładne informowanie konsumenta o ww. umowach. Przejawem tego jest wprowadzenie obowiązku dostarczania konsumentowi – przed zawarciem danej umowy – informacji przedkontraktowych, które będą mu przekazywane na standardowych formularzach informacyjnych, osobno przygotowanych dla każdego typu umowy. Informacje przedkontraktowe – w zależności od zawieranej z konsumentem umowy – obejmować będą m.in. podstawowe dane o przedsiębiorcy, dokładny opis świadczonych usług, a także informacje o prawach konsumenta wobec przedsiębiorcy. Ustawa obliguje przedsiębiorcę do nieodpłatnego przekazywania informacji przedkontraktowych, w sposób jasny i zrozumiały, na piśmie lub innym trwałym nośniku informacji. Dokonywanie zmian w takich informacjach będzie możliwe wyłącznie za zgodą konsumenta lub w przypadku działania siły wyższej. Rozwiązania te powinny zwiększyć wiedzę konsumentów przed podpisaniem umowy, dzięki czemu podejmowane przez nich decyzje staną się bardziej świadome i przemyślane.
Zgodnie z zaproponowanymi przepisami, przedsiębiorcy oferujący zawarcie 4 ww. umów, podczas różnego rodzaju akcji promocyjnych, będą zobligowani do jednoznacznego poinformowania konsumentów o ich handlowym charakterze. Równocześnie przedsiębiorca w każdej reklamie dotyczącej produktów będących przedmiotem takich umów, będzie musiał wskazywać konsumentowi sposób dotarcia do informacji przedkontraktowych. Ustawodawca postanowił, że wszystkie umowy powinny być zawierane w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę.
Projekt ustawy wprowadza też zmiany w prawie odstąpienia konsumenta od ww. umów. Wydłużeniu – z 10 do 14 dni – ulega termin, w którym konsument będzie mógł skorzystać z tego prawa bez podania przyczyny. W sytuacji, gdy dojdzie do odstąpienia od umowy, we wskazanym terminie, przedsiębiorca nie będzie mógł pobierać z tego tytułu żadnych opłat.
Uszczegółowiono zasady liczenia terminu przewidzianego na odstąpienie od umowy. Integralną częścią każdej umowy będzie oddzielny formularz odstąpienia od niej. Skorzystanie z niego ułatwi konsumentowi złożenie oświadczenia o odstąpieniu.
