Ogólny staż pracy
W przypadku ogólnego stażu pracy uwzględnia się okresy zatrudnienia u wszystkich pracodawców. Jest on istotny przy nabyciu prawa emerytury, prawa do urlopu wychowawczego, wymiarze urlopu wypoczynkowego, wymiarze dodatku za wieloletnią pracę (jeżeli jest przewidziany przepisami prawa pracy mającymi zastosowanie do danego pracownika) oraz nabyciu prawa do nagrody jubileuszowej i jej wysokości (dla pracowników jednostek sfery budżetowej).
Staż zakładowy
Z kolei staż zakładowy to okres zatrudnienia u danego pracodawcy. Staż ten może, choć nie musi, być krótszy od stażu ogólnego i zależy od niego między innymi okres wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony, ochrona przed rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej choroby, wysokość odprawy pośmiertnej, czy wysokość odprawy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn pracodawcy. Do stażu zakładowego wlicza się okresy zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na z powodu przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż należy sumować wszystkie okresy zatrudnienia u danego pracodawcy i to niezależnie od przerw w zatrudnieniu, a jedynie z ich pominięciem.
Obliczanie stażu pracy
Kodeks pracy nie określa dokładnego sposobu obliczania stażu pracy dla potrzeb uprawnień pracowniczych. Jedynie art. 300 Kodeksu pracy stanowi, że w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Sposoby obliczania terminów regulują art. 110-116 Kodeksu cywilnego. Ponieważ jednak prawo pracy znacząco odbiega od zasad prawa cywilnego, przy obliczaniu terminów wymaganych dla nabywania uprawnień pracowniczych stosuje się tzw. metodę potoczną, opartą na sposobie obliczania okresów wypowiedzenia. Zgodnie bowiem z orzecznictwem Sądu Najwyższego sposób liczenia terminów określonych w art. 112 Kodeksu cywilnego nie ma zastosowania do okresów, od których zależy nabycie uprawnień pracowniczych . Głównie chodzi o to, aby dzień, w którym zwyczajowo zatrudnia się pracowników, nie nakładał się na dzień, w którym rozwiązuje się stosunek pracy, a jedynie dzień ten bezpośrednio poprzedzał. Ponieważ zwyczajowo zatrudnia się pracowników pierwszego dnia danego miesiąca, ustawodawca jako termin wypowiedzenia wskazał ostatni dzień miesiąca. Natomiast w myśl przedmiotowego art. 112 termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu. Podobne stanowisko w tej sprawie reprezentuje Departament Prawa Pracy w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, który w piśmie z dnia 18 stycznia 2011r. stwierdził, że zasady obliczania okresu pracy warunkującego nabycie uprawnień pracowniczych są zawarte w postanowieniach prawa pracy i odbiegają od reguł prawa cywilnego. Dlatego też staż pracy obliczany w miesiącach i latach upływa w przeddzień dnia odpowiadającego liczbie dnia początkowego, a nie w dniu odpowiadającym liczbie lub nazwie dnia początkowego. Jeżeli ciągłość terminu nie jest wymagana, okresy pracy ustala się sumując pełne lata. Miesiące przelicza się na lata, przyjmując że 12 miesięcy pracy to jeden rok. Jednak już w odniesieniu do dni obowiązuje zasada z art. 114 Kodeksu cywilnego, że jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana, miesiąc liczy się za 30 dni, a rok za trzysta 365 dni.
