Zgodnie z treścią art. 92 KRiO, dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zasadniczo władza taka trwa aż do ukończenia przez małoletniego 18 roku życia – wtedy bowiem osiąga się pełnoletniość. Pamiętajmy jednak, że treść władzy rodzicielskiej jest różna od jej wykonywania, a samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza, że rodzic osobiście zajmuje się sprawami dziecka. Chodzi tu o wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Władzę rodzicielską powinni wykonywać oboje rodzice, jednak może się zdarzyć, że na skutek różnych okoliczności wykonywanie władzy rodzicielskiej będzie powierzone jednemu z nich bez pozbawiania praw rodzicielskich drugiego rodzica.
Rodzice powinni opiekować się swym potomstwem i zapewniać mu ochronę i prawidłowy rozwój – wynika to nie tylko z przepisów omawianej ustawy ale samego prawa natury. Niezależnie od tego polski system prawa stara się wskazać podstawowe obowiązki każdego rodzica. Władza rodzicielska obejmuje bowiem w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Dziecko pozostające pod władzą rodzicielską winno rodzicom posłuszeństwo, a w sprawach, w których może samodzielnie podejmować decyzje i składać oświadczenia woli, powinno wysłuchać opinii i zaleceń rodziców formułowanych dla jego dobra. Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny. Rodzice przed powzięciem decyzji w ważniejszych sprawach dotyczących osoby lub majątku dziecka powinni je wysłuchać, jeżeli rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka na to pozwala, oraz uwzględnić w miarę możliwości jego rozsądne życzenia. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jednocześnie dziecka nie powinno się zmuszać do obrania drogi zawodowej, której nie chce wykonywać – uzasadnienie takiego stanowiska wynika nie tylko z przepisów prawnych, ale także z innych dziedzin nauki jak psychologia czy pedagogika.
Wydawałoby się, że brak zdolności do czynności prawnych uniemożliwia wykonywanie obowiązków względem dziecka przez jego opiekunów. W praktyce taki brak nie jest jednak przeszkodą w zakresie dokonywania czynności faktycznych (przy czynnościach prawnych przedsiębranych w imieniu małoletniego stanowi już jednak duży problem). Wg KRiO rodzice, którzy nie mają pełnej zdolności do czynności prawnych uczestniczą w sprawowaniu bieżącej pieczy nad osobą dziecka i w jego wychowaniu, chyba że sąd opiekuńczy ze względu na dobro dziecka postanowi inaczej.
W trakcie wychowywania dziecka mogą pojawić się różne problemy, KRiO wyraźnie jednak zaznacza, iż osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych. Każdy rodzic musi zatem wiedzieć, że przemoc fizyczna, ale także i znęcanie się psychiczne nad dzieckiem jest całkowicie niedozwolone i w większości przypadków stanowi czyn karalny. Tym samym wychowywanie dziecka sprawiającego trudności ze względu na złe zachowanie muszą być rozwiązywany w inny, można by rzecz bardziej humanitarny sposób.
