W zakresie połączeń pasażerskich w ruchu krajowym oraz połączeń ze stacjami położonymi poza granicami Unii Europejskiej katalog obowiązujących przepisów rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 powiększył się o dwa przepisy: tj. art. 7 oraz art. 25. Od 1 lipca 2011 r. przewoźnik kolejowy ponosi odpowiedzialność za całkowitą lub częściową utratę albo uszkodzenie sprzętu osób niepełnosprawnych lub osób o ograniczonej sprawności ruchowej służącego im do poruszania się lub innego specjalistycznego sprzętu używanego przez takie osoby, bez jakichkolwiek ograniczeń finansowych. Do kolejowych krajowych połączeń pasażerskich oraz połączeń ze stacjami położonymi poza granicami Unii Europejskiej, realizowanych pociągami rodzaju Ekspres, InterCity, Express InterCity, EuroCity oraz EuroNight, od 1 lipca 2011 r. stosuje się także art. 13i art. 17rozporządzenia (WE) nr 1371/2007. Przewoźnik kolejowy będzie więc zobowiązany stosować te dwa przepisy, jeżeli zamierza uruchomić pociąg należący do jednego ze wskazanych rodzajów pociągów.
Przepis art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 stanowi, iż w przypadku śmierci lub zranienia pasażera przewoźnik kolejowy niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż piętnaście dni od ustalenia tożsamości osoby fizycznej uprawnionej do odszkodowania, wypłaca zaliczkę w wysokości niezbędnej do zaspokojenia bieżących potrzeb finansowych, proporcjonalnie do odniesionej szkody. W razie śmierci pasażera zaliczka taka nie może być niższa niż 21000 EUR na pasażera. Przy czym należy zaznaczyć, że zaliczka nie stanowi uznania odpowiedzialności i może być potrącona z kolejnych kwot wypłacanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1381/2007, ale nie podlega zwrotowi – z wyjątkiem przypadków, gdy szkoda powstała na skutek zaniedbania ze strony pasażera lub z jego winy albo gdy osoba, która otrzymała zaliczkę, nie była uprawniona do odszkodowania.
Artykuł 17 rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 określa warunki i procedurę przyznania pasażerowi odszkodowania w przypadku opóźnień pociągów. Pasażer podróżujący w komunikacji krajowej bądź w komunikacji międzynarodowej ze stacjami położonymi poza granicami Unii Europejskiej od 1 lipca 2011 r. ma prawo do odszkodowania wypłacanego przez przewoźnika kolejowego w przypadku opóźnienia pomiędzy podanym na bilecie miejscem wyjazdu i miejscem docelowym:
- 25 % ceny biletu w przypadku opóźnienia wynoszącego od 60 do 119 minut;
- 50 % ceny biletu w przypadku opóźnienia wynoszącego 120 minut lub więcej.
Przewoźnik jest zobowiązany wypłacać odszkodowanie na wniosek pasażera w terminie miesiąca od jego otrzymania. Odszkodowanie może mieć formę bonów lub voucherów, chyba że pasażer żąda jego wypłaty w formie pieniężnej. Wypłacone odszkodowanie nie może być pomniejszone o finansowe koszty transakcji, takie jak opłaty, koszty telekomunikacyjne lub znaczki. Przewoźnik kolejowy może wprowadzić próg minimalny, poniżej którego odszkodowanie nie będzie wypłacane, jednakże jego wysokość nie może przekroczyć 4 Euro.
Cena biletu będąca podstawą obliczania wysokości powyższego odszkodowania jest opłatą przewozową faktycznie uiszczoną przez pasażera, czyli z uwzględnieniem np. ulg i zniżek, promocji rabatów w wysokości proporcjonalnej, wyłącznie za dany odcinek trasy w przypadku podróży, składającej się z kilku przejazdów do której nie zalicza się innych opłat niż opłata za bilet na przejazd, np. takich jak opłaty za dokonanie rezerwacji miejsca. Jednakże pasażerowi nie będzie przysługiwać prawo do odszkodowania, w sytuacji, gdy został poinformowany o opóźnieniu przed zakupem biletu lub jeżeli opóźnienie w wyniku kontynuacji podróży innym połączeniem lub poprzez zmianę trasy jest krótsze niż 60 minut.
