Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydał decyzję o wysokości zaległości w opłacie lotniczej oraz odsetkach za zwłokę dla Portu Lotniczego Szczecin – Goleniów Sp. z o.o. Port ten od 2003 roku posiada certyfikat lotniska, który od momentu jego otrzymania wymaga opłaty lotniczej za prowadzenie ciągłego nadzoru oraz doraźnych i bieżących kontroli posiadacza certyfikatu. Według sądu pytającego trudno jest ustalić moment powstania obowiązku uiszczenia opłaty lotniczej za sprawowanie nadzoru. Podmiot, od którego przepisy prawa wymagają dokonywania określonych świadczeń powinien mieć zagwarantowane jasne i czytelne zasady, na jakich pobierane są opłaty. Brak precyzyjnego określenia tych zasad powoduje niedopuszczalny z punktu widzenia konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego element zaskoczenia dla podmiotu zobowiązanego. Ponadto opłata lotnicza wymieniona w kwestionowanym przepisie ma charakter ryczałtu pobieranego niezależnie od tego czy kontrola została przeprowadzona, czy nie. Zdaniem sądu pytającego przekracza to upoważnienie ustawowe zawarte w art. 25 ust. 3 ustawy Prawo lotnicze co jest sprzeczne z art. 92 ust. 1 konstytucji.
Opłata lotnicza wyszczególniona w kwestionowanym przepisie wprowadza nową "daninę publiczną" w akcie niższego rzędu aniżeli ustawa. Narusza to przepisy konstytucji, gdyż rozporządzenie wykonawcze nie może dotyczyć materii zastrzeżonej dla ustawy – podkreśla sąd pytający.
W wyroku z 10 września 2010 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że punkt 5 w części IX tabeli nr 2 w załączniku do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 8 września 2003 r. w sprawie opłaty lotniczej w zakresie, w jakim zawiera sformułowanie "opłata roczna za prowadzenie ciągłego nadzoru oraz doraźnych i bieżących kontroli posiadacza certyfikatu lotniska", jest niezgodny z art. 84 w związku z art. 217 oraz art. 92 ust. 1 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na zbędność wydania wyroku.
W opinii TK, sąd pytający nie kwestionuje zaskarżonej regulacji w całości, lecz jedynie w zakresie, w jakim zawiera sformułowanie "opłata roczna za prowadzenie ciągłego nadzoru oraz doraźnych i bieżących kontroli posiadacza certyfikatu lotniska". Poza zakresem rozpoznania pozostaje więc m.in. uregulowanie w rozporządzeniu wysokości stawek opłaty oraz zasad ich obliczania dla posiadaczy kilku certyfikatów lotniska.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, zaskarżony przepis częściowo wykracza poza upoważnienie ustawowe zawarte w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze i w związku z tym narusza art. 92 ust. 1 konstytucji. Przepis ten upoważnia do uregulowania w rozporządzeniu "trybu wnoszenia opłat", a więc organizacyjno-technicznych reguł wnoszenia opłaty za nadzór i kontrole. Pod pojęciem "trybu płatności" nie można jednak rozumieć pozostawienia mu decyzji co do cyklu płatności oraz tego, czy mają one być wnoszone przed podjęciem czynności urzędowych lub po podjęciu czynności urzędowych. Zedług Trybunału Konstytucyjnego, w zakresie upoważnienia ustawowego mieści się natomiast wskazanie w zaskarżonym przepisie, że opłata jest pobierana za "ciągły nadzór" nad posiadaczem certyfikatu. "Ciągły nadzór" należy bowiem uznać za "czynność urzędową" w rozumieniu art. 25 ust. 3 prawa lotniczego.
Zgodnie z art. 84 w związku z art. 217 konstytucji nie jest dopuszczalne samoistne uregulowanie w zaskarżonym przepisie rocznego cyklu płatności analizowanej opłaty oraz to, że ma ona być wnoszona "z góry". Kwestie te są istotnym elementem obowiązku daninowego z tytułu opłaty za nadzór i kontrole nad posiadaczem certyfikatu lotniska, a wobec tego powinny zostać uregulowane w ustawie.
