Spis treści
Szybka terapia onkologiczna z myślą o pacjentach?
Ministerstwo Zdrowia, uderzając w patetyczne tony, ogłosiło, że szybka terapia onkologiczna powstała z myślą o pacjentach i ma na celu zwiększenie szans wyleczenia z tak strasznej choroby, jaką niewątpliwie jest nowotwór. Nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej zwiększyła rolę lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w opiece onkologicznej, w ten sposób, że dostali oni narzędzie ułatwiające diagnostykę onkologiczną.
Etapy diagnostyki w ramach pakietu onkologicznego
Diagnostyka w ramach pakietu onkologicznego składa się z kilku etapów. Pierwszy z nich rozpoczyna się podczas wizyty pacjenta u lekarza POZ, który przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem i ocenia jego dolegliwości. Lekarz może również zlecić wykonanie niezbędnych badań. Pacjent, u którego lekarz POZ podejrzewa nowotwór złośliwy (jeśli na podstawie wykonanych badań nie wykluczy tej choroby), otrzymuje kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, dzięki której szybko (przynajmniej w teorii) dostanie się do specjalisty. Za kolejne etapy diagnostyki: wstępną i – w przypadku potwierdzenia nowotworu złośliwego – pogłębioną jest odpowiedzialny lekarz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS).
Terminy wykonania diagnostyki onkologicznej
Jedną z najważniejszych zmian, które wprowadził pakiet onkologiczny, jest obowiązek przestrzegania przez świadczeniodawców terminów wyznaczonych na wykonanie diagnostyki onkologicznej. Jak podaje Ministerstwo, jest to podstawa szybkiej terapii onkologicznej i ma związek ze zniesieniem limitów na diagnostykę i leczenie nowotworów złośliwych.
Czym jest konsylium?
Wraz z wdrożeniem pakietu, pojawiło się także kilka „nowych” pojęć.
Konsylium to wielodyscyplinarny zespół specjalistów, który opracowuje plan leczenia pacjenta. Zgodnie z założeniem, zbiera się ono w ciągu dwóch tygodni od zgłoszenia się pacjenta do szpitala.
W skład konsylium wchodzą lekarze takich specjalizacji, jak:
- onkologii i hematologii dziecięcej – jeśli pacjentem jest dziecko, hematologii – w przypadku leczenia nowotworów krwi lub układu chłonnego lub onkologii klinicznej – w pozostałych przypadkach;
- radioterapii lub radioterapii onkologicznej, lub medycyny nuklearnej – w przypadku nowotworów leczonych z wykorzystaniem medycyny nuklearnej;
- chirurgii onkologicznej lub ogólnej, lub w innej dziedzinie zabiegowej odpowiedniej dla danego rodzaju lub umiejscowienia nowotworu (nie dotyczy to nowotworów krwi lub układu chłonnego), a w przypadku leczenia dzieci – chirurgii dziecięcej;
- rentgenodiagnostyki lub radiologii, lub radiodiagnostyki, lub radiologii i diagnostyki obrazowej.
W konsylium mogą uczestniczyć także inne osoby, między innymi: pielęgniarka, psycholog albo inny pracownik medyczny. Konsylium jest niezbędne do rozpoczęcia leczenia. Zespół specjalistów konsultuje wyniki badań pacjenta i na tej podstawie kwalifikuje go do właściwego leczenia.
Zadania konsylium
Do głównych zadań konsylium należy:
kwalifikacja pacjenta do leczenia zabiegowego, chemioterapii lub radioterapii;
- ustalenie planu leczenia;
- ustalenie rodzajów terapii, które będą stosowane;
- wybór koordynatora leczenia.
Koordynator
Po określeniu ścieżki postępowania terapeutycznego konsylium wyznacza koordynatora, który:
- nadzoruje on proces leczenia pacjenta onkologicznego,
- wspiera pacjenta informacyjnie, administracyjnie i organizacyjnie i pomaga mu komunikować się z lekarzami,
- zapewnia przepływ informacji na wszystkich etapach terapii, tak aby leczenie było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Zdania koordynatora
Do zadań koordynatora należy:
- koordynuje plan leczenia pacjenta ustalony przez konsylium;
- dba o to, aby dokumentacja związana z kartą diagnostyki i leczenia pacjenta była kompletna (m.in. aby zawierała potwierdzenia wykonania świadczeń i zakończenia danego etapu leczenia);
- udziela pacjentowi wszystkich niezbędnych informacji związanych z leczeniem onkologicznym.
Koordynator towarzyszy pacjentowi aż do zakończenia leczenia. Następnie pacjent (wraz z dokumentacją i zaleceniami) przechodzi pod opiekę lekarza specjalisty. Jeśli jego stan zdrowia się nie pogorszą i potwierdzają to wyniki badań, pacjent – z programem opieki długofalowej – jest kierowany do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), który ponownie staje się jego lekarzem prowadzącym. Jak wskazano, funkcja koordynatora powstała po to, aby ułatwić pacjentowi przechodzenie przez poszczególne etapy leczenia. Dzięki nadzorowi proces terapeutyczny – zaplanowany przez konsylium – może być sprawnie realizowany.
Źródło:
Powyższy artykuł powstał w oparciu o informacje dostępne na stronie Ministerstwa Zdrowia, pod adresem : pakietonkologiczny.gov.pl
