Rzetelność i sprawność działania instytucji publicznych należy do wartości mających rangę konstytucyjną. Ustawodawca określił w zaskarżonym przepisie katalog osób uprawnionych do otrzymania paszportu dyplomatycznego w sposób arbitralny pomijając tak ważne instytucje jak: Rzecznik Praw Obywatelskich, Prezes NBP, Prezes NIK czy Prezes KRRiT. Wymienione podmioty realizują istotne zadania w kwestii ochrony określonych wartości i zasad konstytucyjnych. Według Prezydenta RP ustawodawca powinien wyposażyć takie instytucje w instrumenty umożliwiające realizację nałożonych na nie zadań. Wymiana doświadczeń na forum międzynarodowym, pomiędzy przedstawicielami najważniejszych organów w państwie z ich odpowiednikami poza granicami kraju służy poprawie sprawności działania instytucji państwowych przez nie reprezentowanych. Instrumentem, który ułatwia wymianę doświadczeń jest właśnie paszport dyplomatyczny.
Trudno – w opinii wnioskodawcy, uznać za prawidłowe działanie ustawodawcy, który z jednej strony wyposaża w paszport dyplomatyczny współmałżonków ministrów, sekretarzy i podsekretarzy stanu, a nie uznaje za zasadne posiadanie takiego paszportu przez osoby piastujące funkcje konstytucyjnych organów państwa. Stanowi to naruszenie zasady przyzwoitej legislacji.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o dokumentach paszportowych oraz ustawy o opłacie skarbowej jest zgodny z preambułą i art. 2 konstytucji.
Zarzuty niekonstytucyjności zakwestionowanego przepisu wiążą się z pominięciem przez ustawodawcę przy tworzeniu katalogu osób uprawnionych do otrzymania paszportu dyplomatycznego niektórych ważnych, z punktu widzenia realizacji i ochrony praw gwarantowanych przez konstytucję, instytucji i organów publicznych. Trybunał Konstytucyjny zaznaczył, że jest tzw. "prawodawcą negatywnym", z czego wynikają istotne w niniejszej sprawie konsekwencje. Dopuszczalność oceny przez Trybunał przepisu w zakresie, w jakim pomija on pewne elementy, może budzić wątpliwości. Trybunał nie jest uprawniony do poszukiwania i ustalania kryterium decydującego o katalogu podmiotów uprawnionych do paszportu dyplomatycznego.
Trybunał Konstytucyjny uwypuklił daleko idącą swobodę ustawodawcy w tworzeniu katalogu podmiotów uprawnionych do paszportu dyplomatycznego. Wynika to stąd, że brak jest bezpośredniej ingerencji art. 1 pkt 12 z 4 września 2008 r. w konstytucyjne prawa i wolności człowieka i obywatela. Ponadto kwestionowany przepis dotyczy sfery uprawnień funkcjonariuszy publicznych, w ramach której swoboda ingerowania ustawodawcy w ich sytuację prawną jest znacznie większa, bo wynika z publicznoprawnego charakteru pełnionych funkcji. Zasadniczy wpływ na ukształtowanie katalogu uprawnionych do paszportu dyplomatycznego powinny mieć jedynie względy słuszności i celowości, które podlegają uwzględnieniu w ramach swobody regulacyjnej ustawodawcy. Jest to związane z tym, że z samego faktu dysponowania tym dokumentem nie wynikają żadne przywileje i immunitety. Otrzymanie paszportu dyplomatycznego nie musi być konsekwencją posiadania statusu dyplomaty. Tym samym Państwo przyjmujące może potraktować ze zwyczajową kurtuazją taką osobę, ale nie ma takiego prawnego obowiązku;
Trudno uznać również zasadność zarzutu naruszenia zasad poprawnej legislacji przez to, że działanie ustawodawcy cechowała całkowita uznaniowość i brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia przyjętego rozwiązania. W opinii Trybunału ewentualne sprzeniewierzenie się zasadom techniki prawodawczej nie jest na tyle istotne, aby powodowało konieczność stwierdzenia niekonstytucyjności art. 1 pkt 12 ustawy z 4 września 2008 r. Projekt ustawy zawiera uzasadnienie, a projektowane w kwestionowanym przepisie rozwiązania były poddane dyskusji w szczególności w ramach posiedzenia sejmowej Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. Intencje projektodawców mogą być ustalane na podstawie materiałów z prac legislacyjnych, co akceptuje Trybunał Konstytucyjny w swoim orzecznictwie. Natomiast, jeśli chodzi o wskazany we wniosku zarzut nieuzasadnionego zróżnicowania konstytucyjnych organów państwa Trybunał przypomniał, że nakaz równego traktowania podmiotów podobnych powinien być odnoszony do systemu praw i wolności jednostki, a nie do kontekstu funkcjonowania instytucji publicznych.
