Kto może zostać doprowadzony do izby wytrzeźwień?
Do izby wytrzeźwień mogą zostać doprowadzone osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy oraz osoby, które znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób. Należy pamiętać, że osoby, które znajdą się w izbie wytrzeźwień, pozostają tam aż do wytrzeźwienia, nie dłużej jednak niż 24 godziny. Osoby niepełnoletnie umieszcza się w odrębnych pomieszczeniach, oddzielnie od osób dorosłych. O tym, że dana osoba została umieszczona w izbie wytrzeźwień należy powiadomić, w przypadku małoletnich – rodziców lub opiekunów oraz sąd opiekuńczy a w przypadku innych osób, na ich żądanie, wskazane przez nie osoby. Z kolei osoby małoletnie mogą być zwolnione, niezwłocznie po udzieleniu niezbędnych świadczeń zdrowotnych, na pisemny wniosek rodziców lub innych opiekunów prawnych. Jeżeli zatrzymana osoba jest żołnierzem, przekazuje się ją Żandarmerii Wojskowej lub wojskowemu organowi porządkowemu. Funkcjonariusz Policji lub strażnik straży gminnej doprowadzający osobę nietrzeźwą do izby wytrzeźwień sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia. Protokół ten powinien zawierać:
– imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy doprowadzającego,
– datę i godzinę doprowadzenia,
– miejsce i okoliczności oraz opis interwencji,
– imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej oraz wiek tej osoby,
– rodzaj i numer dokumentu tożsamości oraz rysopis osoby doprowadzonej,
– adres zamieszkania lub miejsce pobytu osoby doprowadzonej,
– opis zachowania osoby doprowadzonej z uwzględnieniem okoliczności uniemożliwiających doprowadzenie jej do miejsca zamieszkania lub pobytu,
– wykaz przedmiotów posiadanych przez osobę doprowadzoną,
– informacje o wyniku badań na zawartość alkoholu w organizmie osoby doprowadzonej, będących podstawą przyjęcia do izby wytrzeźwień,
– dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą doprowadzoną do po wytrzeźwieniu,
– miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby wytrzeźwień, o przyjęciu lub odmowie przyjęcia.
Zażalenie na doprowadzenie
Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień przysługuje zażalenie do sądu. Można w nim domagać się zbadania zasadności i legalności doprowadzenia, jak również decyzji o przyjęciu albo zatrzymaniu oraz prawidłowości ich wykonania. Zażalenie składa się do sądu rejonowego właściwego dla miejsca doprowadzenia. Do rozpoznania zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego. Skarżący ma prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu. W przypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności doprowadzenia, przyjęcia lub zatrzymania albo poważnych nieprawidłowości związanych z ich wykonywaniem sąd rejonowy zawiadamia o tym prokuratora i i przełożonego doprowadzającego albo przełożonego osób dokonujących przyjęcia albo zatrzymania.
Badania lekarskie i środki przymusu bezpośredniego
Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień jest poddawana niezwłocznie badaniom lekarskim. Może ona być poddana takim badaniom także w przypadku braku zgody na jego przeprowadzenie, jeżeli jej zachowanie wskazuje na to, że może ona zagrażać swojemu życiu lub zdrowiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, lub jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba udzielenia jej niezbędnych świadczeń zdrowotnych. Jeżeli wymaga tego jej stan zdrowa podaje jej się również niezbędne leki. Za jej zgodą taka osobę można również poddać detoksykacji. Warto również pamiętać, że wobec osoby przyjętej do izby wytrzeźwień, która stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby albo, która niszczy przedmioty znajdujące się w jej otoczeniu, może być zastosowany przymus bezpośredni, polegający na przytrzymaniu, unieruchomieniu, przymusowym podaniu produktu leczniczego lub izolacji. Przytrzymanie to doraźne, krótkotrwałe unieruchomienie osoby z użyciem siły fizycznej. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa. Przymusowe podanie produktu leczniczego polega na doraźnym lub przewidzianym w planie postępowania leczniczego wprowadzeniu produktu leczniczego do organizmu osoby a izolacja to umieszczeniu osoby pojedynczo w zamkniętym pomieszczeniu. Co ważne, przymus bezpośredni w formie unieruchomienia lub izolacji nie może być stosowany dłużej niż 4 godziny. Natomiast w razie potrzeby stosowanie przymusu bezpośredniego w tych formach może być przedłużone na następne okresy, nie dłuższe niż 6-godzinne. Oczywiście można go stosować tylko do czasu ustania przyczyn jego zastosowania.
Pobyt w izbie jest drogi
Nie należy zapominać, że za doprowadzenie i pobyt w izbie wytrzeźwień pobierane są opłaty. Wysokość opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień określają organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego w drodze uchwały.Trzeba jednak pamiętać, że jej maksymalna wysokość może wynieść 300,-zł. Opłata za pobyt w izbie wytrzeźwień jest opłatą o charakterze publicznoprawnym i stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Obejmuje ona także udzielone świadczenia zdrowotne, podane produkty lecznicze oraz detoksykację. Egzekucja tych należności następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Roszczenie o uiszczenie opłaty przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym upłynął termin płatności. Z uwagi na fakt, że pieniądze, przedmioty wartościowe i napoje alkoholowe znajdujące się przy zatrzymanych osobach zatrzymuje się w depozycie, izby wytrzeźwień mogą z nich potrącać swe należności z tytułu opłat związanych z pobytem w izbie. Na innych przedmiotach zatrzymanych w depozycie izbom wytrzeźwień służy ustawowe prawo zastawu celem zabezpieczenia tych należności.
