Na paszporcie znajdują się emblematy Unii Europejskiej, dane o właścicielu zwierzęcia i informacje na temat imienia, gatunku, rasy, płci, daty urodzenia oraz umaszczenia psa, kota lub fretki. Zdjęcie zwierzęcia nie jest obowiązkowe. Adresy lecznic, w których wydawane są paszporty dla zwierząt, znajdują się na stronie internetowej Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej. Małe gryzonie (chomiki, świnki morskie) gady oraz ptaki nie muszą mieć paszportów. Ponadto wymagane są zaświadczenia o szczepieniach zwierzęcia oraz informacje o chorobach, które przechodziło.
Najważniejszą informacją umieszczoną w paszporcie jest zaświadczenie o ważności szczepień przeciw wściekliźnie.
Szczepienie ważne jest przez rok i aktualne, jeżeli zrobiono je co najmniej 30 dni przed wyjazdem. W przypadku wjazdu na terytorium Irlandii, Malty, Szwecji lub Wielkiej Brytanii wymagane jest dodatkowe badanie potwierdzające skuteczność szczepienia przeciwko wściekliźnie. Przy wjeździe do Wielkiej Brytanii, Irlandii i na Maltę konieczne jest również zaświadczenie o leczeniu przeciwkleszczowym oraz przeciw tasiemcowi bąblowcowemu. To drugie zaświadczenie jest również niezbędne przy wjeździe do Finlandii i Szwecji.
Zwierzę musi mieć również identyfikator w postaci elektronicznego chipu, którego numer i miejsce umieszczenia będzie odnotowane w paszporcie.
Na mikrochipie zapisane są dane właściciela (imię, nazwisko i adres) oraz dane zwierzęcia. Każdy chip ma numer, który odczytywany jest za pomocą specjalnego czytnika. Numery z danymi właściciela i zwierzęcia są umieszczane w komputerowej bazie danych. Chipy wszczepione są zwierzętom pod skórę przez upoważnionych do tego przez Krajową Izbę Lekarsko-Weterynaryjną weterynarzy.
Te same zasady obowiązują w podróżach z psami i kotami do sąsiednich państw nie należących do Unii, ale mających ten sam poziom ochrony przed wścieklizną: Andory, Islandii, Liechtensteinu, Monako, Norwegii, San Marino, Szwajcarii i Watykanu.
Psy, koty i fretki poniżej trzeciego miesiąca życia na ogół nie mogą być wywożone do innego kraju Unii Europejskiej, chyba, że kraj ten dopuszcza taką możliwość.
Za brak paszportu grożą dotkliwe kary pieniężne. Jeśli kontrola ujawni, że zwierzę nie spełnia wymogów a wiozący zwierzę nie jest w stanie umożliwić odczytania danych podczas kontroli, to może być ono zawrócone do kraju pochodzenia lub/i poddane kwarantannie na czas niezbędny do spełnienia wymogów zdrowotnych. Jeśli nie można go odesłać do kraju pochodzenia lub poddać kwarantannie, zwierzę może zostać nawet uśpione. Niektóre kraje unijne mają bardziej zaostrzone przepisy dotyczące przewozu zwierząt domowych i np. nie wpuszczają wybranych ras psów – głównie bojowych. Do Szwajcarii nie są wpuszczane psy z kopiowanymi uszami i ogonami. Do Wielkiej Brytanii zwierzęta mogą być wwiezione tylko uprawnionymi drogami i przez uprawnionych przewoźników. Nie wolno wwozić zwierząt prywatnymi łodziami, samolotami czy statkami.
Jeśli chodzi o zwierzęta inne niż koty, psy i fretki, w każdym unijnym kraju obowiązują przepisy krajowe.
W przypadku przywozu, w zależności od tego, z którego państwa trzeciego do jakiego państwa członkowskiego przywożone są zwierzęta, wymagania te mogą być rozszerzone o obowiązek elektronicznej identyfikacji, przeprowadzenie badania efektywności szczepienia lub kwarantannę.
W przypadku podróży ze zwierzętami domowymi poza teren Unii Europejskiej trzeba liczyć się z dodatkowymi formalnościami. Większość państw wymaga specjalnych świadectw weterynaryjnych. Zwierzę powinno mieć paszport zwierząt (co jest istotne przy powrocie do kraju) oraz spełniać warunki ustanowione w danym państwie trzecim. W każdym kraju są inne przepisy trzeba więc przed wyjazdem zasięgnąć informacji w ambasadzie lub konsulacie danego kraju.Zapoznanie się z nimi pomoże uchronić się przed nieprzyjemnymi sytuacjami i karami pieniężnymi.
Zwierzęta można przewozić w pociągu, samolocie czy autokarze, jednak w każdym z tych środków komunikacji obowiązują inne przepisy.
