Analizując poszczególne ustawodawstwa, w których istnieje postępowanie grupowe, można dojść do wniosku, że postępowanie, które ma na celu rozstrzygnięcie wielu podmiotów w ramach jednego procesu jest regulowane w różnoraki sposób. Zważywszy na kryterium formalne – aktu prawnego normującego wskazane zagadnienia, regulacje dotyczące postępowania grupowego – w Hiszpanii i Danii są zawarte w kodeksie postępowania cywilnego, w Holandii w kodeksie cywilnym, a np. w Szwecji postępowanie grupowe uregulowane jest w oddzielnej ustawie.
Należy także zauważyć, iż w prawodawstwach występują odmienne sposoby preferowanego załatwienia sprawy grupowej. Z jednej strony można mieć do czynienia z prejudycjalnym wyrokiem co do zasady, rozstrzygnięciem zrównanym ze ,,zwykłym” wyrokiem czy dążeniem do zawarcia ugody. W tej samej grupie zagadnień pozostaje zakres roszczeń, jakie mogą być załatwiane przy pomocy omawianej instytucji proceduralnej. W niektórych systemach prawnych można dostrzec ograniczanie takich roszczeń do określonej kategorii spraw, np. ochrony konsumentów, rynku instrumentów finansowych, ochrony środowiska czy wreszcie postępowań dotyczących roszczeń odszkodowawczych.
Innym kryterium podziału postępowań grupowych jest sposób zebrania grupy – podmiotów zainteresowanych wynikiem postępowania, które jest ono prowadzone. Można wyróżnić dwa główne systemy: opt-in i opt-out. System opt-in zakłada, że grupa kształtuje się przez wyraźne oświadczenia podmiotów, które posiadają cechy określone w akcie notyfikacji o chęci objęcia ich postępowaniem grupowym – jego skutkami procesowymi i materialnoprawnymi. Taki system obowiązuje m.in. w prawodawstwie Wielkiej Brytanii, Szwecji i Brazylii. Z kolei system opt-out zakłada formowanie grupy na podstawie oświadczenia podmiotu o niezaliczaniu go do postępowania, pomimo posiadania przez ten podmiot właściwości, które ,,formalnie” umożliwiają zaliczenie go do grupy. System ten funkcjonuje w USA, Holandii czy Izraelu. Innym ważnym wyróżnikiem postępowań grupowych jest przysługiwanie legitymacji czynnej – do wytoczenia powództwa określonemu podmiotowi. W tym aspekcie można spotkać także kilka rozwiązań. Pierwsze umożliwia wystąpienie z pozwem każdemu zainteresowanemu materialnie podmiotowi, który określa pozwanego (pozwanych), roszczenie, cechy podmiotów, które mogą być albo są zaliczone do grupy. Niektóre zaś rozwiązania ograniczają prawo do występowania z powództwem każdemu zainteresowanemu podmiotowi na rzecz organów ochrony prawnej – np. rzecznik konsumentów, czy innych podmiotów – certyfikowanych przez państwo, takich jak np. stowarzyszenia ochrony środowiska. Ponadto należy wspomnieć aspekcie o przewidywanym w wielu systemach obowiązku prowadzenia takich spraw przez pełnomocników fachowych, czyli adwokatów, radców prawnych z listy państwowej.
Nawiązując do powyższego, należy zaznaczyć, że przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r.
o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym uregulowały w Polsce postępowanie, w którym mogą być jednocześnie dochodzone prawa podmiotowe lub inne prawnie chronione interesy wielu podmiotów. Postępowanie takie określa się mianem postępowania grupowego.
Celem postępowania grupowego jest stworzenie możliwości rozstrzygnięcia wielu podobnych spraw różnych podmiotów w jednym postępowaniu. Postępowanie grupowe ułatwia dostęp do sądu w sytuacjach, w których dochodzenie roszczenia w takim postępowaniu jest korzystniejsze dla zainteresowanego niż indywidualne występowanie z własnym roszczeniem i dzięki temu zwiększa efektywność ochrony sądowej.
