Zakwestionowany przepis stanowi, że Prezydent RP określi – w drodze rozporządzenia – szczegółowy tryb działania Krajowej Rady Sądownictwa i postępowania przed Radą. Przekazuje tym samym do regulacji podustawowej zagadnienia zastrzeżone przez konstytucję do materii ustawowej. Zdaniem wnioskodawcy jest to sprzeczne z konstytucją. Ponadto wnioskodawca wskazał, że kwestionowany przepis nie spełnia zawartych w konstytucji wymagań odnoszących się do upoważnienia do wydania aktu podustawowego. Chodzi tu o brak wytycznych dotyczących treści takiego aktu. Możliwość regulacji przez rozporządzenie materii ustawowej, łącznie z brakiem wytycznych dotyczących jego treści sprawia, iż rozporządzenie zatraca charakter aktu wykonawczego do ustawy. Zamiast konkretyzacji przepisów występuje jej uzupełnienie. Według wnioskodawcy, upoważnienie zawarte w kwestionowanym przepisie, w ukryty sposób wprowadza możliwość ustawodawstwa delegowanego, wyjątkowo tylko dopuszczalnego w czasie stanu wojennego.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa w zakresie, w jakim zawiera zwrot "i postępowania przed Radą,", jest niezgodny z art. 187 ust. 4 w związku z art. 2 konstytucji. Przepis ten traci moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na zbędność wydania wyroku.
W sytuacji, gdy ustawa nie reguluje w sposób wystarczający albo w ogóle danej materii, przekazanie jej do uregulowania w akcie wykonawczym prowadzi do niedopuszczalnego uzupełnienia ustawy aktem niższej rangi. Pozostawienie władzy wykonawczej możliwości samodzielnego kształtowania zasadniczych elementów regulacji prawnej prowadzi w ten sposób do naruszenia standardów demokratycznego państwa prawnego zakazujących ustawodawcy przekazywania funkcji prawodawczych organom władzy wykonawczej. Tym samym przekazanie do uregulowania w akcie podustawowym kwestii szczegółowych związanym z postępowaniem przed Krajową Radą Sądownictwa w sytuacji gdy ustawa określa je w sposób niekompletny, należy uznać za sprzeczne z art. 187 ust. 4 w związku z art. 2 konstytucji ze względu na wprowadzenie aktem niższego rzędu rozwiązań prawodawczych dotyczących spraw, które zgodnie z konstytucją zastrzeżone są wyłącznie dla materii ustawowej.
Zważywszy na konieczność uzupełnienia ustawy o Krajowej Rady Sądownictwa o odpowiednie przepisy regulujące sposób funkcjonowania Krajowej Rady Sądownictwa oraz dając ustawodawcy możliwość prawidłowego rozdzielenia materii ustawy i aktu wykonawczego, Trybunał Konstytucyjny postanowił, na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji, odroczyć termin utraty mocy obowiązującej art. 12 ust. 6 ustawy o KRS na okres roku. Utrata mocy kwestionowanego przepisu w zakresie, w jakim zawiera zwrot "i postępowania przed Radą" nie powoduje wznowienia postępowań przed KRS.
