Zdarzenie medyczne
Nowelizacja wprowadziła pojęcie zdarzenia medycznego. Przez zdarzenie medyczne rozumie się zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenie ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta albo śmierć pacjenta będące następstwem niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną:
– diagnozy, jeżeli spowodowała ona niewłaściwe leczenie albo opóźniła właściwe leczenie, przyczyniając się do rozwoju choroby,
– leczenia, w tym wykonania zabiegu operacyjnego,
– zastosowania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego.
Wybór pacjenta
Należy pamiętać, że postępowanie przed wojewódzką komisją jest odrębnym trybem dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez pacjenta. Dodatkowo nie może być ono wszczęte w przypadku, gdy prawomocnie osądzono już sprawę o odszkodowanie lub zadośćuczynienie albo toczy się odpowiednie postępowanie cywilne, czy też postępowanie karne w sprawie o przestępstwo. W sytuacji, gdy zostało zakończone postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lub odpowiedzialności karnej, postępowanie przed wojewódzką komisją jest podejmowane z urzędu. Pacjent może więc wybrać, czy chce dochodzić swoich praw przed sądem, czy też komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych.
Wojewódzka komisja
Siedzibą wojewódzkiej komisji jest siedziba właściwego urzędu wojewódzkiego. Wykonywanie zadań wojewódzkiej komisji nie stanowi wykonywania władzy publicznej, co wyłącza odpowiedzialność Skarbu Państwa na działania lub zaniechania komisji na podstawie art. 417 kodeksu cywilnego. W skład wojewódzkiej komisji wchodzi 16 członków, w tym:
– 8 członków posiadających co najmniej wyższe wykształcenie i tytuł magistra lub równorzędny w dziedzinie nauk medycznych, którzy wykonują zawód medyczny przez okres co najmniej 5 lat albo posiadają stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk medycznych,
– 8 członków posiadających co najmniej wyższe wykształcenie i tytuł magistra w dziedzinie nauk prawnych, którzy przez okres co najmniej 5 lat byli zatrudnieni na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa albo posiadają stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk prawnych, którzy posiadają wiedzę w zakresie praw pacjenta oraz korzystają z pełni praw publicznych.
Działa ona na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu a jej uchwały są podejmowane zwykłą większością głosów, chyba, że ustawa stanowi inaczej. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego. Ponadto członek wojewódzkiej komisji nie może wstrzymać się od głosu. Komisja orzeka w składzie 4-osobowym.
Wszczęcie postępowania
Z wnioskiem o ustalenie zdarzenia medycznego do wojewódzkiej komisji, w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia może wystąpić pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy a w przypadku jego śmierci – spadkobierca pacjenta. Złożenie wniosku musi nastąpić w terminie roku od dnia, w którym uprawniony dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci pacjenta, nie dłuższym jednak niż 3 lata od dnia wystąpienia szkody. Wniosek o podjęcie sprawy przez komisję podlega opłacie w wysokości 200,-zł. Postępowanie przed wojewódzką komisją rozpoczyna ustalenie stanowiska wszystkich zainteresowanych, w tym w szczególności kierownika placówki medycznej, w której doszło do zdarzenia, a także jego ubezpieczyciela. Podmioty te powinny przedstawić swoje stanowisko w terminie 30 dni od daty otrzymania wniosku. W dalszej kolejności komisja dokonuje analizy wniosku oraz złożonych oświadczeń, bada zgromadzony materiał dowodowy, może również wzywać podmioty zainteresowane sprawą do składania dalszych wyjaśnień. Należy pamiętać, że całe postępowanie nie może trwać dłużej niż 4 miesiące od dnia złożenia wniosku.
Orzeczenie o zdarzeniu medycznym
Po zakończeniu postępowania komisja wydaje, w formie pisemnej, orzeczenie o zdarzeniu medycznym lub jego braku wraz z uzasadnieniem. Orzeczenie zapada większością co najmniej 3/4 głosów w obecności całego składu orzekającego. Członek komisji, który nie zgadza się z większością, może zgłosić zdanie odrębne, ale musi uzasadnić je na piśmie. Przewodniczący składu orzekającego ogłasza jego treść, podając główne motywy rozstrzygnięcia. W terminie 7 dni od dnia wydania orzeczenia sporządza się jego uzasadnienie. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się zainteresowanym.
Odwołanie
Wnioskodawca, szpital oraz ubezpieczyciel mają prawo złożyć do wojewódzkiej komisji umotywowany wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wniosek należy złożyć w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Komisja powinna go rozpatrzyć w terminie 30 dni od jego otrzymania. W rozpatrywaniu odwołania nie może uczestniczyć żaden członek składu orzekającego, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia. Ponadto podmiot składający wniosek, podmiot leczniczy prowadzący szpital oraz ubezpieczyciel mogą, w terminie 30 dni, wnieść skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiej komisji. Skargę można oprzeć wyłącznie na naruszeniu przepisów dotyczących postępowania przed komisją. W sprawie skargi orzeka wojewódzka komisja w poszerzonym 6-cio osobowym składzie, która ma 30 dni na jej rozpatrzenie.
Wypłata świadczenia
Wydane przez wojewódzką komisję orzeczenie o zdarzeniu medycznym wiąże ubezpieczyciela podmiotu leczniczego prowadzącego szpital, w którym doszło do powstania szkody. Za pośrednictwem komisji, zakład ubezpieczeń w terminie 30 dni od dnia doręczenia mu orzeczenia ma obowiązek przedstawić uprawnionemu propozycję odszkodowania i zadośćuczynienia. Warto wiedzieć, że propozycja ta w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia nie może przekroczyć kwoty 100.000,-zł, natomiast w razie śmierci pacjenta nie może być wyższa niż 300.000,-zł. Przyjęcie propozycji przez pacjenta oznacza zrzeczenie się dochodzenia roszczeń przed sądem. Jeśli ubezpieczyciel w terminie 30 dni nie przedstawi propozycji odszkodowania i zadośćuczynienia, powstaje po jego stronie zobowiązanie do ich wypłaty w wysokości określonej we wniosku. Wojewódzka komisja wystawia wówczas zaświadczenie, w którym stwierdza złożenie wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego, wysokość świadczenia oraz nieprzedstawienie propozycji wypłaty przez ubezpieczyciela. Zaświadczenie to stanowi tytuł wykonawczy, do którego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
