W przypadku powołania, warunki pracy i płacy (m.in. wysokość wynagrodzenia i dodatków, wymiar czasu pracy, termin rozpoczęcia wykonywania obowiązków) mogą być zawarte zarówno w samym akcie powołania, jak również w dokumencie odrębnym, w postaci np. aktu uzupełniającego powstałego na podstawie powołania stosunku pracy czy też odrębnej umowy określającej warunki pracy i płacy. Praktyka taka, w związku z brakiem konkretnego przepisu prawa w tym zakresie, wynika z orzecznictwa sądów oraz doktryny.
Należy pamiętać, że w związku z tym, iż do stosunku pracy powstałego na podstawie powołania stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony (z wyjątkiem przepisów wyraźnie wyłączonych oraz mając na uwadze odrębności wynikające z przepisów szczególnych, dotyczących stanowiska, którego powołanie dotyczy), konieczne jest, by w akcie powołania (ewentualnie dokumencie odrębnym) zawarte zostały elementy, które są obligatoryjne w przypadku umów o pracę. Są to w szczególności: rodzaj pracy/stanowisko, miejsce wykonywania obowiązków służbowych, wynagrodzenie (ze wskazaniem jego składników), wymiar czasu pracy oraz termin rozpoczęcia pracy (art. 29 Kodeksu Pracy).
W związku z tym, że powołanie stanowi samodzielny sposób zatrudnienia, nie jest możliwe, aby strony łączył stosunek pracy nawiązany zarówno na podstawie powołania, jak i umowy o pracę. W związku z tym, celem wskazania warunków pracy i płacy angażu powstałego wskutek powołania, nie należy zawierać dodatkowo umowy o pracę. W przypadku jednak, gdy dojdzie do zatrudnienia pracownika w drodze powołania na stanowisko, które nie może być w ten sposób obsadzone (zgodnie z art. 69 Kodeksu Pracy, stosowanie powołania, jako sposobu zawarcia stosunku pracy jest możliwe tylko wtedy, gdy przepis ustawy na to zezwala), powołanie należy traktować jako zawarcie umowy o pracę.
Podstawa prawna:
1) art. 68 i 69 Kodeksu Pracy
2) Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dn. 8 sierpnia 2003 r. I PK 249/03
