Komendant Wojewódzki Policji decyzją odmówił wydania pozwolenia – uzasadniając to uzyskiwaniem przez wnioskodawcę przeciętnych wyników sportowych, jego małym doświadczeniem i stażem w czynnym uprawianiem sportu strzeleckiego. Według Komendanta okolicznością uzasadniającą wydanie broni sportowej jest bycie wybitnym zawodnikiem albo wykazywanie ponadprzeciętnego zaangażowania w uprawianie strzelectwa czego w tej sprawie nie stwierdzono. Sprawa ostatecznie trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który orzekł, że:
Przyjęcie zawężającej wykładni art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 1999 r., Nr 53, poz. 549), iż tylko uzyskiwanie wybitnych i ponadprzeciętnych wyników w sportach strzeleckich uzasadnia przyznanie pozwolenia na broń prowadziłoby do wprowadzenia dodatkowego pozaustawowego kryterium przyznawania tego prawa. Z żadnego przepisu nie wynika bowiem, iż tylko osiąganie wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych uzasadnia przyznania pozwolenia na posiadanie broni. Prawo do broni nie może być utożsamiane z nagrodą za wybitne osiągnięcia sportowe.
Wyrok NSA z dnia 24 lipca 2009 roku, sygn. akt II OSK 1232/08
Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, że prawo do posiadania broni jest ściśle reglamentowane i nie można go zaliczyć do kategorii wolności i praw osobistych obywatela wynikających z Konstytucji. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż decyzja w sprawie pozwolenia na broń ma charakter decyzji związanej, co oznacza, iż wykazanie istnienia okoliczności, które z zasady uzasadniają wydanie pozwolenia na broń, przy jednoczesnym braku ustawowych przeciwwskazań, zobowiązuje organy Policji do wydania pozwolenia na broń. Obowiązek wykazania uzasadnionych okoliczności przemawiających za przyznaniem pozwolenia na broń spoczywa na osobie ubiegającej się o to pozwolenie. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie, uzasadniają jego wydanie. Stosowanie do art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji, pozwolenie na broń może być wydane w szczególności w celach sportowych. Oznacza to, że okolicznością uzasadniającą, w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, przyznanie pozwolenia na broń jest uprawianie sportu strzeleckiego. Przyjęcie zawężającej wykładni tego przepisu, iż tylko uzyskiwanie wybitnych i ponadprzeciętnych wyników w sportach strzeleckich uzasadnia przyznanie pozwolenia na broń, co miało miejsce w zaskarżonym wyroku, prowadziłoby do wprowadzenia dodatkowego pozaustawowego kryterium przyznawania tego prawa. Z żadnego przepisu nie wynika, bowiem, iż tylko osiąganie wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych uzasadnia przyznania pozwolenia na posiadanie broni. Prawo do broni nie może być utożsamiane z nagrodą za wybitne osiągnięcia sportowe. Jak trafnie podniesiono w wyroku NSA z dnia 25 lipca 2007 r., sygn. akt II OSK 1082/06 przyznanie takiego prawa zawodnikowi może właśnie służyć podniesieniu jego kwalifikacji sportowych. Zarówno organy obu instancji, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dokonały zawężającej wykładni art. 10 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji, wskazując, że tylko wybitne osiągnięcia sportowe lub wykonywanie zawodu instruktora strzelectwa uzasadnia udzielenie pozwolenia na broń sportową.
Wykładnia art. 10 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji nie może prowadzić do takiego rezultatu, iż tylko osoba, która wygrywa zawody sportowe, bądź posiada uprawnienia instruktora strzelectwa może uzyskać pozwolenie na broń sportową. Przyjęcie stanowiska z zaskarżonego wyroku prowadziłoby do dowolnego ustalenia przez organy Policji kryterium "ponadprzeciętnych wyników sportowych”, bowiem nie zostało skonkretyzowane, jakie wyniki i w jakiej rangi zawodach uzyskiwane uzasadniają przyznanie pozwolenia na broń. Taka interpretacja przepisów jest nie do przyjęcia. Należy, zatem uznać za zasadny podnoszony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 10 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 3 ustawy o broni i amunicji.
Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z przepisami § 6 pkt 4 i § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie uprawiania sportów o charakterze strzeleckim (Dz. U. Nr 141, poz. 1586) patent strzelecki uprawnia do ubiegania się o wydanie pozwolenia na broń sportową i potwierdza zakres kwalifikacji sportowych, jakie spełnia osoba ubiegająca się o wydanie zezwolenia na taką broń na podstawie odrębnych przepisów. Dodatkowo podnieść należy, iż stosownie do art. 53b ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej, posiadanie dokumentu stwierdzającego posiadanie odpowiednich kwalifikacji niezbędnych do uprawiania sportów o charakterze strzeleckim, wydanego przez właściwy związek sportowy, stanowi potwierdzenie kwalifikacji sportowych, jakie powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń do celów sportowych na podstawie przepisów o broni i amunicji. Jakkolwiek posiadanie takiego zaświadczenia nie stanowi samodzielnej i jedynej przesłanki przyznania pozwolenia na broń, to jednak okoliczność ta, jak również fakt, iż skarżący jest aktywnym członkiem dwóch klubów strzeleckich oraz bierze udział w zawodach strzeleckich, powinny być przez organy rozważone.
