Do 30 kwietnia 2007 r. dla zatrudnienia obywateli Polski w Niderlandach konieczne było uzyskanie zezwolenia na pracę. Pracodawca składał wniosek o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca w Centrum Pracy i Dochodów (CWI). Pracodawca musiał wykazać, że bezskutecznie poszukiwał pracownika lokalnego lub z innego „starego” państwa członkowskiego Unii Europejskiej za pośrednictwem publicznych służb zatrudnienia i systemu EURES. Udzielenie zezwolenia na pracę cudzoziemca uzależnione było m.in. od warunków zatrudnienia i sytuacji na rynku pracy. Decyzja w tej sprawie podejmowana jest w czasie do 5 tygodni od złożenia wniosku. Całość procedury uzyskiwania zezwolenia mogła trwać nawet ponad 3 miesiące. W niektórych branżach, cierpiących na brak specjalistów, wydanie zezwolenia możliwe jest w oparciu o szybszą procedurę – bez konieczności udowodnienia niepowodzenia w poszukiwaniu pracowników. Branże, których dotyczą te rozwiązania ogłaszane są okresowo przez CWI.
Obywatele państw UE/EOG, przybywający do Niderlandów z zamiarem dłuższego pobytu, zobowiązani są do rejestracji w Biurze Policji ds. Cudzoziemców (Vreemdelingenpolitie) w ciągu 8 dni od przyjazdu do Holandii. Przed podjęciem pracy należy uzyskać w urzędzie skarbowym numer SOFI, służący celom podatkowym i ubezpieczenia społecznego. Przebywanie w Niderlandach przez okres powyżej 3 miesięcy wymaga uzyskania od władz lokalnych „dowodu legalnego zamieszkania”. W celu jego uzyskania osoba zatrudniona musi wykazać się zaświadczeniem o legalnym zatrudnieniu.
Z kolei od dnia 1 maja 2007 r. firmy delegujące do Królestwa Niderlandów pracowników – obywateli polskich w ramach transgranicznego świadczenia usług nie podlegają obowiązkowi notyfikowania zamiaru świadczenia usług na terytorium Królestwa Niderlandów. W związku z otwarciem z dniem 1 maja 2007 r. rynku pracy KN dla obywateli Polski oraz innych państw, które w maju 2004 r. przystąpiły do Unii Europejskiej przepisy wprowadzające obowiązek notyfikowania usług transgranicznych nie dotyczą pracowników polskich oraz pozostałych państw, które posiadają prawo do swobodnego świadczenia pracy w KN. Obowiązek składania powyższych notyfikacji dotyczy firm, które zostały założone w państwach członkowskich UE/EOG lub Szwajcarii i w związku z tym posiadają prawo do swobodnego świadczenia usług w KN, ale delegują pracowników z państw, które nie posiadają prawa do swobodnego świadczenia pracy w KN, tj. Bułgaria, Rumunia oraz państwa spoza EOG i Szwajcarii. Oznacza to, że firmy polskie i inne z EOG lub Szwajcarii, które zamierzają świadczyć usługi w KN z wykorzystaniem pracowników pochodzących z Bułgarii, Rumunii lub z państwa spoza EOG i Szwajcarii, w dalszym ciągu zobowiązane są do notyfikowania zamiaru świadczenia usług na terytorium KN.
