O tym, w jaki sposób korzystać z cudzych utworów mówi nam ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Już art. 1 wyjaśnia, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Musimy pamiętać, że prawo działa zarówno w świecie realnym, jak i wirtualnym. Utworami objętymi ochroną są zatem także programy komputerowe, teksty publikowane w sieci, nagrania muzyczne, czy filmy.
Kopiowanie zdjęć, tekstów, czy grafik jest w Internecie niezwykle proste. Autorzy takich utworów mogą jednak zażądać zadośćuczynienia za takie postępowanie. Jeżeli to my jesteśmy ofiarami, warto najpierw określić rangę naruszenia. W sytuacji, gdy jest ona niewielka można osobiście dojść do ugody z naruszycielem. Jeśli jednak naruszenie jest poważne, a nasz materiał został wykorzystany w celu komercyjnym, to możemy wystąpić na drogę sądową.
Idea Internetu opiera się na wolnej wymianie informacji i swobodnej komunikacji. Jeżeli tylko znamy podstawowe zasady, nie musimy się obawiać, że naruszymy prawo. Warto zwracać zatem uwagę na licencje. Licencja odnosząca się do oprogramowania jest regulacją prawną zawierającą warunki użytkowania oraz zasady odpłatności. Do najczęstszych typów licencji, za pomocą których możemy nabyć programy komputerowe zaliczamy: Shareware, Freeware, Adware, Demo czy Public domain. Licencja Shareware pozwala na otrzymywanie i rozpowszechnianie za darmo programu, jednak uprzednio trzeba uzyskać zgodę autora. Korzystanie z oprogramowania obwarowane jest także innymi zasadami. Przykładowo, jeżeli po upływie okresu testowego będziemy chcieli zachować program, powinniśmy wówczas zapłacić jego autorowi. Freeware pozwala na używanie i rozpowszechnianie programów, z zastrzeżeniem ich sprzedaży i dokonywania w nich zmian. Adware oznacza, że autor oprogramowania nie pobiera za nie opłaty, lecz w zamian program wyświetla banery reklamowe. Wszystkim dobrze znana jest także tzw. wersja demo. Jest to celowo zubożony wariant programu, który możemy nabyć za darmo. Najczęściej taki zabieg stosuje się w przypadku gier komputerowych, aby zachęcić graczy do kupienia pełnej wersji.
Szczególnymi licencjami są tzw. wolne licencje, czyli takie, które pozwalają na nieodpłatne, nieograniczone i niewyłączne korzystanie z dzieł w oryginale. Z wolnych licencji może korzystać każdy twórca, który w ten sposób umożliwia odbiorcom swobodne korzystanie z utworów. Do najpopularniejszych wolnych licencji należą: CC BY (Creative Commons – uznanie autorstwa) oraz CC BY-SA (Commons Uznanie autorstwa – na tych samych warunkach). Materiały do nauki na wolnych licencjach znajdziemy np. na Wikipedii, zdjęcia na Flickr, a muzykę na Jamendo, SoundCloud, czy ccMixter.
