Spis treści
Pojęcie
Zasiedzenie zostało uregulowane w przepisach kodeksu cywilnego. Należy je rozumieć jako sposób nabycia określonego prawa wskutek upływu czasu. Główną funkcją zasiedzenia jest uzgodnienie stanu prawnego i stanu posiadania. Zasiedzenie powstaje z mocy prawa, czyli zachodzi ex lege po spełnieniu warunków przewidzianych przez prawo. Jeśli jednak chcemy, sądowego potwierdzenia zasiedzenia, należy złożyć do właściwego sądu wniosek o zasiedzenie.
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Wniosek o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości przejdź do formularza »
Przedmiot zasiedzenia
Przedmiotem zasiedzenia mogą być niektóre z praw rzeczowych. Jedną z przesłanek zasiedzenia jest posiadanie samoistne. Przez posiadanie samoistne należy rozumieć faktyczne władanie rzeczą jak właściciel, równocześnie formalnie nim nie będąc. Tyczy się jedynie praw, z którymi wiąże się władza nad rzeczą. Rzeczy, które ze swojej natury nie mogą być przedmiotem własności (np. niewyodrębnione części składowe), nie mogą być przedmiotem zasiedzenia, chyba że wyodrębniono ich własność.
Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego przedmiotem zasiedzenia może być:
- własność nieruchomości,
- służebność przesyłu,
- służebność gruntowa z wyłączeniem służebności osobistej,
- wcześniej ustanowione użytkowanie wieczyste,
- własność rzeczy ruchomej (jedynie przez podmiot znajdujący się w dobrej wierze).
Należy pamiętać, że można zasiedzieć część nieruchomości gruntowej. Spowoduje to wydzielenie nowej nieruchomości z nowym właścicielem. Ponadto przepisy prawa przewidują możliwość zasiedzenia udziału we wspólności rzeczy jako konsekwencji możliwości współposiadania.
Zgodnie z przepisem art. 292 k.c., służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia.
Przesłanki
Instytucja zasiedzenia jest jedną z instytucji dawności, w związku z czym do skutecznego zasiedzenia wymaga się upływu określonego czasu od momentu objęcia rzeczy w posiadanie.
W związku z powyższym kodeks cywilny przewiduje poniższe okresy zasiedzenia:
- nabycie własności nieruchomości jest możliwe po upływie 20 lat (będąc w dobrej wierze) lub 30 lat,
- nabycie własności rzeczy ruchomej jest możliwe po upływie 3 lat od momentu objęcia w posiadanie, nie znajdując się w złej wierze.
Trzeba pamiętać, że jeśli właściciel nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, jest małoletni, zasiedzenie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od uzyskania pełnoletności przez właściciela.
Posiadanie poprzednika
Jeśli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej 30 lat. Powyższą regułę odpowiednio stosuje się w przypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego posiadacza.
Podstawa prawna:
art. 292, art. 172- 176, – Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93).
