Wprowadzone nowelizacją obligatoryjne pouczenie zatrzymanego o możliwości skorzystania z pomocy adwokata jest zmianą konieczną z uwagi na fakt, że zatrzymany niejednokrotnie nie ma wystarczającej wiedzy na temat przysługujących mu praw, w szczególności o prawie do reprezentowania go już na tym etapie postępowania przez profesjonalnego pełnomocnika, czuwającego nad właściwym przebiegiem wszelkich czynności związanych z jego przesłuchaniem. Zmiana koresponduje z art. 245 K.p.k, zgodnie, z którym zatrzymanemu przysługuje prawo do nawiązania kontaktu z adwokatem. Zmiana ta jest w pełni zgodna z podstawowymi zasadami procesu i prawa karnego oraz standardami międzynarodowymi dotyczącymi prawa karnego.
Dotychczas obowiązujący przepis art. 261 nakładał na sąd obowiązek poinformowania pracodawcy o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w stosunku do pracownika. Nie określał jednak żadnych obowiązków informacyjnych sądu w przypadku, gdy tymczasowe aresztowanie zostaje zastosowane wobec przedsiębiorcy. W praktyce prowadzić to może do całkowitego paraliżu prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa z uwagi na brak osoby odpowiedzialnej za bieżącą działalność firmy. Przedłużający się stan, w którym dany przedsiębiorca nie jest w stanie w sposób prawidłowy prowadzić działalności, może prowadzić do powstania poważnych strat, a w skrajnych przypadkach nawet do upadłości. Dlatego też istotne jest jak najszybsze umożliwienie firmom, których szefowie lub właściciele zostali aresztowani, powrotu do normalnego, efektywnego funkcjonowania. Poinformowanie osób zarządzających przedsiębiorstwami o zastosowaniu wobec prowadzących je przedsiębiorców, na ich wniosek, tymczasowego aresztowania umożliwi zorganizowanie zarządzania takimi firmami w nowej sytuacji. W szczególności dotyczy to określenia osób mających kierować bieżącą działalnością przedsiębiorstw i udzielenia im odpowiednich pełnomocnictw. Wprowadzenie proponowanej zmiany umożliwi minimalizację negatywnych skutków nieobecności osoby prowadzącej dane przedsiębiorstwo. W przypadku przedsiębiorcy, jego wniosek jest konieczny ze względu na potrzebę ochrony interesów przedsiębiorstwa, jak również z uwagi na konieczność ochrony dóbr osobistych oskarżonego. Złożenie wniosku gwarantuje, że o fakcie tymczasowego aresztowania zostanie zawiadomiona osoba właściwa do podejmowania działań, zgodnie z wolą przedsiębiorcy.
Zmieniony został również a art. 263 Kodeksu postępowania karnego – zastosowane rozwiązanie zmierza do wyeliminowania przesłanki w postaci „innych istotnych przeszkód, których usunięcie było niemożliwe” jako okoliczności uzasadniającej przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania w toku postępowania sądowego, ponad względnie ostateczny termin określony w art. 263 § 3 K.p.k. Zmiana ta nawiązuje do treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lipca 2006 r., sygn. akt SK 58/03, w którym Trybunał orzekł, że art. 263 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.), w części obejmującej zwrot: „a także z powodu innych istotnych przeszkód, których usunięcie nie było możliwe” w zakresie, w jakim odnosi się do postępowania przygotowawczego, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
