W odpowiedzi Sąd Najwyższy podjął uchwałę:
Strona nie może skutecznie zarzucać w apelacji uchybienia przez sąd pierwszej instancji przepisom postępowania, dotyczącego wydania – na podstawie art. 479[14] § 2 i 479[18] § 3 k.p.c. – postanowienia oddalającego wniosek o przeprowadzenie dowodów, jeżeli nie zwróciła uwagi sądu na to uchybienie (art. 162 k.p.c.).
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2008 roku, sygn. akt III CZP 50/08
Zgodnie z art. 162 Kodeksu postępowania cywilnego strony mogą w toku posiedzenia, a jeżeli nie były obecne, na najbliższym posiedzeniu zwrócić uwagę sądu na uchybienia przepisom postępowania, wnosząc o wpisanie zastrzeżenia do protokołu. Stronie, która zastrzeżenia nie zgłosiła, nie przysługuje prawo powoływania się na takie uchybienia w dalszym toku postępowania chyba, że chodzi o przepisy postępowania, których naruszenie sąd powinien wziąć pod rozwagę z urzędu albo, że strona uprawdopodobni, iż nie zgłosiła zastrzeżeń bez swojej winy. W literaturze przyjęto, że celem regulacji z art. 162 Kodeksu postępowania cywilnego jest pobudzenie inicjatywy stron w doprowadzeniu do szybkiego usunięcia dostrzeżonych przez nie naruszeń przepisów postępowania i umożliwienie sądowi niezwłocznego naprawienia błędu. W ten sposób zostaje zapewnione także przyspieszenie i usprawnienie postępowania. Według Sądu Najwyższego cel art. 162 Kodeksu postępowania cywilnego byłby trudny do osiągnięcia przy założeniu, że strona, która we właściwym czasie nie zgłosiła odpowiedniego zastrzeżenia, może powołać się na uchybienie procesowe w środku zaskarżenia. Dlatego też należy przyjąć, że prekluzja przewidziana w art. 162 Kodeksu postępowania cywilnego obejmuje także te uchybienia, które miały wpływ na wynik postępowania i mogły być przedmiotem zarzutów apelacyjnych. W związku z tym Sąd Najwyższy stwierdził, że prekluzja przewidziana w art. 162 Kodeksu postępowania cywilnego obejmuje także te uchybienia, które miały wpływ na wynik postępowania i mogły być przedmiotem zarzutów apelacyjnych. Stanowisko takie SN wyrażał już we wcześniejszych orzeczeniach np. wyrok z dnia 19 grudnia 2004 roku, sygn. akt III CK 90/04, niepubl.
W niniejszej sprawie sytuacji była o tyle szczególna, że naruszenie przepisów postępowania znalazło swój wyraz w postanowieniu sądu. Część postanowień sądu I instancji może być bowiem wprost zaskarżona, inne zaś można podważać przy wykorzystaniu art. 380 k.p.c. Zdaniem Sądu Najwyższego do tych postanowień, które nie są oddzielnie zaskarżalne i mogą być zmieniane stosownie do okoliczności sprawy, stosuje się art. 162 k.p.c. Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 października 2005 roku i wyroku z dnia 15 czerwca 2007 roku.
