Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Skarbu Państwa wystąpił do sądu przeciwko spółce z żądaniem wyrównania strat wynikających z umowy sprzedaży budynków i oddania gruntu zlikwidowanego przedsiębiorstwa w użytkowanie wieczyste. W opinii Ministra Skarbu Państwa spółka uzyskała niesłusznie korzyść z majątku Skarbu Państwa. Jako podstawę roszczenia powołał kwestionowany przepis w myśl, którego jeżeli wskutek czynności prawnej lub decyzji administracyjnej przenoszącej własność lub inne prawo majątkowe na osoby fizyczne lub niepaństwowe osoby prawne osoby te uzyskały niesłusznie korzyść z majątku Skarbu Państwa, sąd może oznaczyć sposób i wysokość wyrównania strat, a nawet rozwiązać umowę rozstrzygając o rozliczeniu między stronami. Sąd okręgowy stwierdził, że roszczenie zostało oparte na niedopuszczalnej podstawie prawnej i je oddalił. Wówczas Minister Skarbu Państwa wniósł apelację. Sąd rozpatrujący apelację powziął wątpliwości. Według sądu zakwestionowany przepis stawia Skarb Państwa w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do podmiotu nabywającego własność lub inne prawa majątkowe z majątku Skarbu Państwa. Możliwość wystąpienia, z przewidzianym w omawianym przepisie powództwem, zastrzeżona została tylko dla jednej ze stron czynności prawnej dotyczącej przeniesienia własności lub innych praw majątkowych stanowiących majątek Skarbu Państwa. Posłużenie się pojęciem "niesłusznej korzyści" wyklucza – zdaniem sądu – w zasadzie możliwość obiektywnej oceny i kontroli kryteriów leżących u podstaw roszczenia oraz decyzji organów orzekających na jego podstawie.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych jest zgodny z art. 2 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Oznacza to, że zakwestionowany przepis pomimo występującego w jego treści nieostrego pojęcia "niesłusznej korzyści" jest zgodny z konstytucją. Wyrok ten jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Zakwestionowany przepis stanowi, że jeśli wskutek czynności prawnej lub decyzji administracyjnej przenoszącej własność lub inne prawo majątkowe na niepaństwowe osoby prawne lub osoby fizyczne osoby te uzyskały niesłusznie korzyść z majątku Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych, sąd może oznaczyć sposób i wysokość wyrównania strat, a nawet rozwiązać umowę rozstrzygając o rozliczeniu między stronami. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że pomimo występującego w jego treści nieostrego pojęcia "niesłusznej korzyści", nie narusza konstytucyjnej zasady dostatecznej określoności prawa. Zwrot ten jest typową klauzulą generalną, odsyłającą do systemu ocen i norm o charakterze pozaprawnym. Pozwala ona na zastosowanie zaskarżonego przepisu w sposób uwzględniający szczególne okoliczności danej sprawy. Sprecyzowanie pojęcia "niesłusznej korzyści" nie należy do ustawodawcy, lecz organów stosujących prawo. W dotychczasowym orzecznictwie sądowym utrwaliła się racjonalna i zgodna z konstytucją wykładnia tego zwrotu, stąd nie ma podstaw do stwierdzenia niekonstytucyjności przepisu, w którym on występuje.
