Zakład Emerytalno Rentowy Ministerstwa Spraw wewnętrznych i Administracji wstrzymał Bronisławowi H. przyznaną wcześniej emeryturę, powołując się przy tym na zakwestionowany przepis, który stanowi, że prawo do emerytury nie przysługuje funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądowym na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych. Sąd okręgowy odwołanie od tej decyzji oddalił. Wówczas Bronisław H. wniósł więc apelację, w której zarzucił, że pozbawiono go emerytury wypracowanej przez 20 lat nienagannej służby w Policji. W jego opinii jest to w rzeczywistości dodatkowa kara za popełnione przestępstwo nieprzewidziana w katalogu kar. Ponadto kara ta ma fundamentalne znaczenie dla jego bezpieczeństwa ekonomicznego z uwagi na brak w jego wieku możliwości wypracowania nowych podstaw emerytalnych. Zakwestionowany przepis dyskryminuje tzw. służby mundurowe w stosunku do ogółu społeczeństwa. Pytający sąd rozpoznając tę apelacje powziął wątpliwość, czy zakwestionowany przepis jest zgodny m.in. z prawem do zabezpieczenia społecznego.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 10 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 czerwca 2007 r., jest zgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Oznacza to, że pozbawienie osoby skazanej prawomocnym wyrokiem na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych możliwości przejścia na emeryturę zgodnie z przepisami szczególnej ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym służb mundurowych jest zgodne z konstytucją. Wyrok ten jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Problem przedstawiony przez pytający sąd sprowadzał się do oceny konstytucyjności rozwiązania, które pozbawia osobę skazaną prawomocnym wyrokiem na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych możliwości przejścia na emeryturę zgodnie z przepisami szczególnej ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym służb mundurowych, z punktu widzenia prawa do zabezpieczenia społecznego i zasady proporcjonalności. Według Trybunału Konstytucyjnego zakwestionowana regulacja jest związana z jednej strony – ze szczególnym charakterem przestępstw, za które sąd karny może orzec karę dodatkową pozbawienia praw publicznych, a z drugiej – zarówno ze specyfiką samej służby w formacjach mundurowych, jak i z charakterem systemu zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy, bardziej korzystnym, niż system ubezpieczenia społecznego. O naruszeniu konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego można byłoby mówić wyłącznie w sytuacji, w której były funkcjonariusz, pozbawiony prawa do emerytury policyjnej, byłby równocześnie pozbawiony możliwości uzyskania emerytury na zasadach ogólnych albo gdyby obowiązujące przepisy nie stwarzały możliwości uwzględnienia okresu pracy w Policji lub innych formacjach mundurowych przy określaniu prawa do emerytury. Z taką sytuacją w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia.
