Sąd rejonowy zasądził od Klinkmar sp. z o.o. na rzecz powoda pewną kwotę. W toku procesu skarżąca spółka była zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika. W apelacji spółki zostało podniesione, że sąd I instancji wydał wyrok z naruszeniem prawa proceduralnego mającego istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Sąd uznał, bowiem, że wobec zmiany terminu rozprawy uprzednio wyznaczonego i usprawiedliwione niestawienie się przedstawiciela należy pominąć dowód z przesłuchania pozwanego – Klinkmar sp. z o.o., przy równoczesnym przeprowadzeniu dowodu z przesłuchania powoda. Według skarżącej spółki sąd dowolnie zinterpretował materiał dowodowy w sprawie i nieprawidłowo ocenił stan faktyczny. Sąd rejonowy odrzucił apelację z powodu nieopłacenia jej w chwili wnoszenia. Skarżąca spółka złożyła zażalenie, które sąd okręgowy również odrzucił, uzasadniając, że brak podstaw do kwestionowania konstytucyjności zaskarżonych przepisów. Stanowią one, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty wniesiony przez przedsiębiorcę w sprawie gospodarczej środek odwoławczy podlegający opłacie. W opinii skarżącej spółki brak jest uzasadnienia dla nakładania na stronę postępowania tak daleko idących obowiązków. Większość z nich powinna być nałożona nie na strony, ale na sąd, który z urzędu zna prawo. Ponadto przedsiębiorca może być uznany za profesjonalistę wyłącznie w sprawach, które znajdują się w zakresie jego działalności. W konsekwencji zastosowania zakwestionowanych przepisów pozwany nie dysponuje w ogóle możliwością przedstawienia sądowi II instancji argumentacji, która mogłaby mieć wpływ na rozstrzygnięcie, a wyrok staje się prawo mocny. A zatem skarżąca spółka została pozbawiona prawa do wysłuchania przez sąd II instancji.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1302 § 4 zdanie pierwsze w związku z art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim w postępowaniu w sprawach gospodarczych przewidują, że sąd odrzuca nieopłacone środki odwoławcze lub środki zaskarżenia, wniesione przez przedsiębiorcę niereprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, są niezgodne z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku. Oznacza to odrzucenie przez sąd nieopłaconych środków odwoławczych lub środków zaskarżenia, wniesionych przez przedsiębiorcę niereprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty jest niezgodne z konstytucją.
Uregulowanie wynikające z zaskarżonych przepisów zamyka drogę do merytorycznego badania przez sąd zarzutów podniesionych w środkach odwoławczych lub środkach zaskarżenia. Tym samym oddziałuje na prawo przedsiębiorcy do zaskarżenia orzeczeń wydawanych w sprawach gospodarczych. Kwestionowany przepis odnosi obowiązek uiszczenia opłaty bez uprzedniego wezwania wyłącznie do przedsiębiorcy będącego stroną postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych. W takim postępowaniu działa wprawdzie profesjonalny podmiot gospodarczy, jednak za dopuszczalnością odrzucenia nieopłaconego pisma procesowego bez wezwania do uzupełnienia opłaty winien przemawiać wzgląd na profesjonalizm reprezentacji prawnej, a nie okoliczność, że sam spór ma charakter gospodarczy. Co do przedsiębiorców zasadne jest oczekiwanie podwyższonej staranności nie tylko w zakresie prowadzonej przez nich działalności o charakterze profesjonalnym, ale także w zakresie sądowego sporu gospodarczego. Nie znaczy to jednak, że stawiane im wymagania procesowe mają być takie, jak w wypadku profesjonalnych pełnomocników świadczących pomoc prawną.
