Pracownik sfery budżetowej
Zgodnie z przepisami przedmiotowej ustawy pracownikami jednostek sfery budżetowej są:
– pracownicy państwowych jednostek sfery budżetowej, dla których środki na wynagrodzenia są kształtowane na podstawie odrębnej ustawy,
– pracownicy zatrudnieni w urzędach organów władzy publicznej, kontroli, ochrony prawa oraz sądach i trybunałach, wymienionych w art. 139 ust. 2 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych, tj. w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Trybunale Konstytucyjnym, Najwyższej Izbie Kontroli, Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz wojewódzkich sądach administracyjnych, Krajowej Radzie Sądownictwa, sądach powszechnych, Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Instytucie Pamięci Narodowej, Krajowym Biurze Wyborczym, Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych i Państwowej Inspekcji Pracy,
– pracownicy samorządowych jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w Ustawie o finansach publicznych,
– pracownicy biur poselskich, senatorskich lub poselsko-senatorskich oraz klubów, kół albo zespołów parlamentarnych.
Przepisów ustawy nie stosuje się między innymi do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.Prawo do trzynastki
Prawo do dodatkowego wynagrodzenia w pełnej wysokości nabywa się po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Pracownikowi pracującemu krócej również przysługuje trzynasta pensja ale w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego okresu. W takim jednak przypadku okres pracy u danego pracodawcy nie może być krótszy niż 6 miesięcy. Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w ściśle określonych przez ustawę sytuacjach. Nie jest to konieczne, między innymi, w przypadku:
– zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące,
– powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej, – rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne, przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem, likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją,
– korzystania z urlopu wychowawczego, z urlopu dla poratowania zdrowia, przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego,
– wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.
Kiedy pracownika nie otrzyma trzynastej pensji?
Należy pamiętać, że pracownik nie będzie miał prawa do trzynastej pensji w sytuacji, gdy:
– ma nieusprawiedliwioną nieobecności w pracy trwającą dłużej niż dwa dni,
– stawi się do pracy lub przebywa w pracy w stanie nietrzeźwości,
– została mu wymierzona kara dyscyplinarna wydalenia z pracy lub ze służby,
– rozwiązano z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Wysokość dodatkowego wynagrodzenia
Dodatkowe wynagrodzenie ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za prace otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie. Przy obliczaniu trzynastki uwzględnia się wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął prace w wyniku przywrócenia do pracy. Przy ustalaniu wysokości trzynastej pensji nie uwzględnia się wynagrodzenia otrzymanego w okresie nieobecności pracownika z powodu choroby.
Kiedy wypłaca się wynagrodzenie roczne?
Dodatkowe wynagrodzenie powinno być wypłacone nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który ono przysługuje. Wyjątkowo w przypadku, gdy z pracownikiem rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, wówczas trzynastkę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
