Spis treści
Postanowiła złożyć pozew o rozwód z winy męża. Jednak teściowa „poinformowała” ją, że jej syn nie może ponosić winy za rozpad ich małżeństwa, gdyż jest osobą chorą psychicznie i nie zawsze kontroluje swoje zachowanie. Ona zaś – jako jego żona – powinna wykazać się zrozumieniem i trwać przy mężu, a nie „włóczyć się po sądach”. I jeżeli „ktokolwiek jest winny rozpadu małżeństwa, to ona, gdyż nie wykonuje obowiązku żony trwania przy mężu”. Czy faktycznie małżonek chory psychicznie nie może być uznany winnym rozpadu małżeństwa?
Na czym polega orzekanie o winie przy rozwodzie?
Specyfika orzekania o winie przy rozwodzie polega na tym, że wnikliwą analizą trzeba objąć jej element subiektywny. Chodzi tu w istocie o analizę psychologiczną, choć jej przedmiotem są w zasadzie zewnętrzne jedynie objawy (zachowania) wewnętrznych przeżyć. Ostateczna ocena naganności zachowania małżonka opiera się na kryteriach głównie moralnych, a nie – prawnych. Pociąga to za sobą w szczególności komplikacje wynikające z faktu, że ocena moralna wymaga uwzględnienia w szerokim zakresie uwarunkowań i okoliczności, w jakich człowiek realizuje konkretne zachowania (zob. wyrok SN z dnia 5 grudnia 1997 r., I CKN 597/97). Dlatego – co do zasady – fakt istnienia po stronie pozwanego męża choroby psychicznej musi być przez sąd rozwodowy wzięty pod uwagę.
Uwaga!
Pobierz BEZPŁATNIE wzór dokumentu: Pozew o rozwód z winy pozwanego
przejdź do formularza »
Choroba psychiczna jednego z małżonków nie przesądza o treści wyroku w sprawie rozwodowej
W przedstawionym stanie faktycznym należy przede wszystkim zauważyć, że obowiązek wierności jest jednym z obowiązków małżeńskich wynikających z Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Za zawinione, na gruncie przepisów rozwodowych, uznaje się działania lub zaniechania małżonka będące wyrazem jego woli, które stanowią naruszenie obowiązków wynikających z przepisów prawa małżeńskiego lub zasad współżycia społecznego i prowadzą do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia. Nie jest przy tym konieczne, dla przypisania małżonkowi winy, objęcie jego zamiarem spowodowania, poprzez określone działania lub zaniechania, rozkładu pożycia prowadzącego w ostatecznym rezultacie do rozwodu. Wystarczy możliwość przewidywania znaczenia i skutków takiego działania lub zaniechania. Co do zasady, możliwość przypisania małżonkowi winy w rozkładzie pożycia jest wyłączona w razie jego niepoczytalności, a także w wypadku przemijających nawet zakłóceń psychicznych, jeżeli w tych stanach dopuścił się on działania lub zaniechania, które doprowadziło do powstania zupełnego i trwałego rozkładu pożycia ( zob. wyrok SN z dnia 28 stycznia 2004 r., IV CK 406/02).
Dlatego też w powyższym stanie faktycznym – jeżeli zostanie złożony pozew o rozwód z winy pozwanego (męża) – sąd będzie musiał zbadać i ocenić, czy zachowanie małżonka nastąpiło w stanie wyłączającym jego poczytalność. Wydaje się jednak, że w sprawie tej możliwe będzie przypisanie winy za rozkład pożycia mężowi. Z opisu wynika, że choroba z uwagi na regularne przyjmowanie leków była w stanie remisji, a mąż „funkcjonował normalnie”. Dlatego też nie jest wykluczone przypisanie mu winy za rozpad pożycia małżeńskiego, jeżeli zdrada, której się dopuścił była wyłączną przyczyną trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego. W przywołanym stanie faktycznym brak jest bowiem informacji prowadzących do wniosku, że wdanie się w romans było działaniem podjętym w stanie niepoczytalności.
Podstawa prawna: Art. 57 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U.2015.583)
Uwaga!
Pobierz BEZPŁATNIE wzór dokumentu: Pozew o rozwód z winy pozwanego
przejdź do formularza »
