Zgodnie z przepisami projektu ustawy, podmiot publiczny i prywatny będą zawierać umowę, w której partner prywatny, czyli np. przedsiębiorca (również zagraniczny) zobowiązuje się zrealizować zadanie za wynagrodzeniem oraz ponosi w całości lub części wydatki z nim związane. Natomiast podmiot publiczny, którym może być jednostka sektora finansów publicznych lub inna osoba prawna zobowiązuje się do współdziałania w przedsięwzięciu poprzez wniesienie w szczególności wkładu własnego. Wkładem własnym, zgodnie z projektem, może być poniesienie części wydatków na realizację przedsięwzięcia lub składniki majątkowe wniesione poprzez sprzedaż, użyczenie, użytkowanie, najem lub dzierżawę. Projekt zakłada, że na czas realizacji przedsięwzięcia w formie partnerstwa publiczno – prywatnego będzie możliwe nieodpłatne przekazanie nieruchomości partnerowi prywatnemu lub spółce. Składnik majątkowy wniesiony przez podmiot publiczny będzie podlegał zwrotowi, jeżeli partner prywatny nie wykorzysta go zgodnie z przeznaczeniem, a także po zakończeniu umowy partnerstwa publiczno – prywatnego. Zaproponowane przepisy mówią, że partnerowi prywatnemu będzie przysługiwało – w trakcie realizacji przedsięwzięcia, jak i po jego zakończeniu – prawo pierwokupu nieruchomości, która była wkładem własnym lub służyła do realizacji przedsięwzięcia.
Strona publiczna ma mieć prawo do bieżącej kontroli wykonania zadania przez partnera prywatnego. Strony umowy o partnerstwie publiczno – prywatnym powinny współdziałać w wykonaniu zadania i każda z nich powinna ponosić ryzyko powodzenia przedsięwzięcia. Jeżeli partner prywatny np. świadczy usługi bez jednoczesnego utrzymywania lub zarządzania składnikami majątkowymi niezbędnymi do wykonywania takich usług to – w zależności od wynagrodzenia – jest to zwykłe zamówienie publiczne lub koncesja na usługi. Przedsięwzięciem może być budowa, świadczenie usług, wykonanie dzieła, w szczególności wyposażenie składnika majątkowego w urządzenia podwyższające wartość lub użyteczność. Dzięki nowym rozwiązaniom podmioty publiczne, w tym jednostki samorządu terytorialnego, wspólnie z firmami komercyjnymi, będą mogły budować i utrzymywać m.in. szkoły, szpitale, hale sportowe, oczyszczalnie ścieków, drogi. Podmiot publiczny będzie zobowiązany do zamieszczenia ogłoszenia o planowanym partnerstwie w Biuletynie Zamówień Publicznych, Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz w Biuletynie Informacji Publicznej.
Przepisy projektowanej ustawy określają, że wyboru partnera prywatnego można dokonać w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych lub w trybie zaproponowanym w projekcie ustawy o koncesji na roboty budowlane i usługi. Umowa o partnerstwie prywatno-publicznym może przewidywać również założenie przez partnerów celowej – spółki kapitałowej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej. Jednakże cel i przedmiot działalności spółki nie może wykraczać poza zakres określony umową. Realizacja partnerstwa publiczno – prywatnego w formie spółki zakłada, że wkład własny będzie jednocześnie aportem w spółce celowej.
Ponadto w projekcie zaproponowano, aby prawo pierwokupu akcji lub udziałów partnera prywatnego w spółce przysługuje podmiotowi publicznemu. Przedsięwzięcia, w których wkład budżetu państwa w ich realizację będzie przekraczał 100 mln zł będą wymagały zgody ministra finansów. Obowiązek uzyskania zgody nie dotyczy jednak środków przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych, o których mówią przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, a więc projektów współfinansowanych ze środków unijnych. Termin na wydanie zgody ma wynieść 6 tygodni. Ponadto przepisy projektu ustawy wyraźnie dopuszczają możliwość dofinansowania przedsięwzięć realizowanych w formie partnerstwa publiczno – prywatnego środkami unijnymi. Zachowane będą preferencyjne zasady opodatkowania uczestników przedsięwzięć w ramach partnerstwa publiczno – prywatnego. Wkład podmiotu publicznego otrzymany przez partnera prywatnego i przeznaczony na cele określone w umowie będzie wolny od podatku dochodowego.
Zgodnie z założeniami, rozwiązania przyjęte w projekcie ustawy wyeliminują nadmierne obciążenia, dając zainteresowanym większą swobodę kształtowania partnerstwa, ochronę interesów publicznych i interesów partnerów prywatnych. Ważnym przesłaniem projektowanej ustawy jest fakt, że jej przepisy nie narzucają ściśle określonego katalogu przedsięwzięć, jakie będzie można realizować w formule partnerstwa publiczno – prywatnego. Wystarczy, że obie strony ustalą, że wynagrodzenie będzie uzależnione od wyników pracy partnera prywatnego i obie strony podzielą się ryzykiem. Taka forma współpracy jest stosowana w praktyce w wielu państwach Europy, w USA czy w Kanadzie.
