Zakwestionowane przepisy nakładają na Krajową Radę Komorniczą nowy obowiązek archiwizowania akt stanowiących część państwowego zasobu archiwalnego. Włączają ponadto prowadzone przez KRK archiwum do państwowej sieci archiwalnej. Według wnioskodawcy zadania i obowiązki w zakresie ochrony zasobów archiwalnych nałożone na KRK są niezgodne z konstytucją i preambułą do konstytucji w części odnoszącej się do zasady pomocniczości. Nakładają bowiem na osobę prawną samorządu komorniczego, w celu innym niż umacnianie samorządowej wspólnoty, obowiązek nieodpłatnego wykonywania zadania publicznego niewchodzącego w zakres sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu komornika. Nie jest to też konieczne w demokratycznym państwie prawnym dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Ponadto obowiązek ten narusza istotę własności i innych praw majątkowych przysługujących osobie prawnej samorządu komorniczego i tworzących ten samorząd osobom fizycznym – komornikom. Skutkiem tego są wydatki poczynione przez KRK na państwową archiwistykę. Czynności wskazane w kwestionowanych przepisach, zdaniem wnioskodawcy, nie mieszczą się w granicach konstytucyjnych zadań samorządu zawodowego określonych w art. 17 ust. 1 konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 37b ustawy o komornikach sądowych i egzekucji jest zgodny z art. 17 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 oraz art. 31 ust. 3 konstytucji. W zakresie badania konstytucyjności art. 85 ust. 1 pkt 17 ustawy o komornikach sądowych Trybunał umorzył postępowanie ze względu na utratę mocy obowiązującej przepisu. Ponadto w pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
Wnioskodawca zakwestionował konstytucyjność zaskarżonych przepisów, wskazując, że nakładają one na organ samorządu zawodowego komorników obowiązek przechowywania akt spraw zakończonych, który nie należy do zakresu konstytucyjnej funkcji sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu komornika jako zawodu zaufania publicznego w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Według wnioskodawcy, powierzenie organowi samorządu zawodowego komorników obowiązku wykraczającego poza granice konstytucyjnej funkcji samorządu, bez jednoczesnego zapewnienia środków na sfinansowanie jego realizacji, stanowiło nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w prawo własności samorządu komorniczego. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że obowiązek przechowywania przez określony w przepisach prawa okres akt zakończonych spraw komorniczych nie wykracza poza zakres sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu komornika.
Należy podkreślić, iż zawód komornika jest zawodem zaufania publicznego. Komornik, będący funkcjonariuszem publicznym, wykonuje czynności egzekucyjne, w toku których wytwarza oraz prowadzi akta w sposób określony przepisami prawa. Akta te mają charakter dokumentów urzędowych. Ze względu na rodzaj i charakter sprawy, terminy przedawnienia, interesy osób biorących udział w postępowaniu oraz znaczenie materiałów zawartych w aktach, istnieje uzasadniona potrzeba, aby akta te nadal pozostawały w gestii komorników. Trybunał podkreślił, że przechowywanie akt spraw zakończonych jako zadanie z zakresu sprawowania pieczy powinno być finansowane przez komorników lub przez ich samorząd. Finansowanie tego zadania nie stanowi nadmiernej ingerencji w prawo własności samorządu, a zatem realizacja powierzonego przez ustawodawcę Krajowej Radzie Komorniczej obowiązku nie narusza art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 oraz art. 31 ust. 3 konstytucji.
