Kwestia przedawnienia roszczeń stała się ostatnimi czasy przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego. Chodziło mianowicie o problem liczenia biegu przedawnienia roszczenia w przypadku szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym na osobie. Zgodnie z ogólną regulacją art. 4421 Kodeksu cywilnego, roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Jeżeli jednak szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. W razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.
Zasadniczo problem dotyczył art. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny. Zgodnie z powyższym przepisem do roszczeń, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a według przepisów dotychczasowych w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, stosuje się przepisy art. 4421 Kodeksu cywilnego. Tym samym roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym powinno ulec przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 stycznia 2013 r. (sygn. akt P 46/09), Kwestionowany przepis kodeksu cywilnego jest zgodny z Konstytucją RP, bowiem przedawnienie po 10 latach roszczeń osób poszkodowanych przez organy publiczne, jeśli zdarzenie powodujące szkodę nastąpiło przed wejściem życie konstytucji nie narusza ich godności.
Jak podkreśla TK reguła przyjęta w zaskarżonym przepisie intertemporalnym jest rozwiązaniem, które pozwala na pogodzenie sprzecznych tendencji wynikających z potrzeby stabilizacji ukształtowanych ("zamkniętych") sytuacji prawnych oraz objęcia nową, korzystniejszą regulacją prawną jak najszerszej grupy adresatów znajdujących się w tzw. sytuacjach w toku. Przyjęcie rozwiązania preferowanego przez sąd doprowadziłoby do naruszenia zasady pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego, w tym zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, wywodzonej również z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego, a więc z tej samej zasady, której naruszenia przez ustawodawcę upatruje sąd pytający.
