Spis treści
Fałszywe zaświadczenie o otrzymywanym wynagrodzeniu
Osoba, która posługuje się sfałszowanym zaświadczeniem o zarobkach – w zależności od okoliczności popełnienia tego czynu może odpowiadać z art. 297 par. 1 lub 2 kodeksu karnego, jak również dodatkowo za oszustwo określone w art. 286 par. 1 kodeksu karnego. Zgodnie z art. 297 kodeksu karnego, osoba, która w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi – kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia (…), przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast w myśl par. 2 tego artykułu, tej samej karze podlega ten, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego powyżej, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z instrumentu płatniczego.
Zatem jednym ze znamion tego przestępstwa jest przedłożenie zaświadczenia, które jest podrobione, przerobione, lub poświadczające nieprawdę, bądź po prostu sporządzone w nierzetelny sposób. Przy czym należy pamiętać o tym, że przedłożenie tego dokumentu możliwe jest w każdej formie jego przedstawienia, która umożliwia pracownikowi banku zapoznanie się z jego treścią.
Dokument podrobiony, dokumentu przerobiony, a zaświadczenie poświadczające nieprawdę, dokument nierzetelny – czym się różnią od siebie?
O dokumencie podrobionym można mówić w sytuacji, gdy nie pochodzi on od osoby, w imieniu której został sporządzony, np. osoba starająca się o kredyt samodzielnie wydrukowała sobie zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia w firmie, która przykładowo nie istnieje. Natomiast o dokumencie przerobionym, można powiedzieć w przypadku, gdy osoba nieupoważniona zmieniła dokument autentyczny, ustanawiając tym samym nową treść tego dokumentu, np. poprzez dopisanie jednej cyfry przed kwotą określającą wysokość zarobków – np. w celu wykazania wyższych zarobków. Z kolei z zaświadczeniem poświadczającym nieprawdę, będziemy mieli do czynienia w przypadku, gdy zaświadczenie to zostanie wydane przez prawdziwego pracodawcę, ale podane w nim informacje będą nieprawdzie, np. pracodawca na prośbę swojego pracownika zawyży wysokość wynagrodzenia na potrzebę uzyskania kredytu. Dokumentem nierzetelnym, z kolei będzie dokument w którym pominięto informacje prawdziwe lub zasugerowano informacje nieprawdziwe.
Jak już zostało wspomniane, osoba, która popełnia taki czyn może również zostać pociągnięta do odpowiedzialności za oszustwo określone w art. 286 par. 1 kodeksu karnego, który stanowi, że osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Taka sytuacja będzie miała miejsce , gdy np. osoba, która chce zaciągnąć w banku kredyt nie tylko przedkłada do banku podrobione zaświadczenie o zarobkach z zamierzeniem zaciągnięcia kredytu, ale co więcej z góry zakłada niespłacenie tego zobowiązania w przyszłości.
Podstawa prawna:
art. 286, art. 297 – ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. 1997 nr 88 poz. 553)
