Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 marca 2011 r. w sprawie II SA/Go 58/11 Wojewódzki Sad Administracyjny w G. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 2 listopada 2010 r. w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta N., stwierdzając, iż decyzje te nie podlegają wykonaniu.W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:
Decyzja z dnia 29 lipca 2010 r. organ I instancji odmówił przekształcenia udziału w prawie użytkowania wieczystego przysługującego wnioskującej, na udział w prawie własności nieruchomości, w uzasadnieniu decyzji powołując się na treść art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, zgodnie z którym osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy użytkownikami wieczystymi nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub zabudowanych garażami albo przeznaczonymi pod tego rodzaju zabudowę oraz nieruchomości rolnych mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości w prawo własności. Na podstawie akt sprawy ustalono, że wnioskująca nabyła prawo użytkowania wieczystego działki na podstawie umowy z dnia 10 czerwca 2002 r. z zobowiązaniem do zabudowy w/w nieruchomości budynkiem mieszkalno-usługowym. Zgodnie z ustaleniami obowiązującego wówczas miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta N. działka ta miała być przeznaczona pod budownictwo usługowe, mieszkalnictwo, administracje z dopuszczeniem funkcji handlowo-składowej.
W dniu 24 marca 2005 r. Powiatowy Inspektor nadzoru Budowlanego w N. udzielił stronie pozwolenia na użytkowanie inwestycji w części obejmującej jedynie pomieszczenia usługowe, tj. pomieszczenia parteru budynku usługowo-mieszkalnego oraz wjazd pod budynkiem, przyłącze kanalizacyjne i wewnętrzną instalację gazu. Pozwolenie na użytkowanie części mieszkalnej zostało wnioskodawczyni udzielone w dniu 21 grudnia 2007 r. W ocenie organu I instancji w dniu wejścia w życie tj. 13 października 2005 r. nie został spełniony warunek o zabudowie na cel mieszkaniowy. Jednocześnie w treści rozstrzygnięcia wskazano, że z dokumentacji nie wynika, iż podstawowym celem zabudowy był cel mieszkaniowy.
Od powyższej decyzji odwołała się strona, która podała, że z umowy o prawie użytkowania wieczystego nabytej działki wynika, że zobowiązana została do zabudowania działki budynkiem mieszkalno-usługowo-handlowym i w jej ocenie podstawowym celem nabycia i zabudowy działki był cel mieszkaniowy, o czym świadczy zestawienie metrażu poszczególnych części budynku. Jednocześnie strona podkreśliła, iż budowa odbywała się etapami.
Utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. podało, że z brzmienia przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności wynika, że dla przyjęcia czy nieruchomość jest zabudowana na cele mieszkaniowe decydującym jest stan z chwili wejścia w życie ustawy czyli stan na 13 października 2005 r.. Organ wskazał, że w sprawie, w dniu wejścia w życie ustawy, pozwolenie na użytkowanie dotyczyło jedynie pomieszczeń usługowych na parterze budynku wraz z wjazdem pod budynkiem i przyłączami, zatem nie została spełniona przesłanka przekształcenia prawa, gdyż nieruchomość nie była zabudowana na cele mieszkaniowe.
Powyższą decyzję strona zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G., w treści skargi podnosząc, że ustawodawca nie żąda przedstawienia przez wnioskodawcę ubiegającego się o przekształcenie prawa decyzji administracyjnych na użytkowanie nieruchomości, lecz mówi o nieruchomości zabudowanej, co w ocenie skarżącej nie oznacza tego samego.Uznając skargę strony za zasadną Sąd wskazał, iż bezsporny jest, iż w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175 poz. 1459), to jest w dniu 13 października 2005 r. wnioskująca była użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości, w umowie użytkowania wieczystego zaznaczono natomiast, iż zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działka powinna być zabudowana budynkiem mieszkalno-usługowo-handlowym w ciągu 48 miesięcy licząc od dnia zawarcia tej umowy. Sąd podkreślił, że ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nie zawiera ustawowej definicji co należy rozumieć pod sformułowaniem „przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową lub zabudowę garażami”. W ocenie Sądu decydującą rolę dla znaczenia tego sformułowania posiadają zarówno zapisy zamieszczone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania, jak i umowie o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Te natomiast w rozpoznawanej sprawie jednoznacznie określały przeznaczenie i rodzaj zabudowy jako mieszkalno-usługowe.
Sąd wskazał nadto, iż zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste ustala się sposób i termin jej zagospodarowania w tym termin zabudowy zgodnie z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste, przy czym zgodnie z powołaną ustawą jeżeli zagospodarowanie gruntu polega na jego zabudowie za rozpoczęcie zabudowy uważa się wybudowanie fundamentów, a za zakończenie wybudowanie budynku w stanie surowym. Sąd powołał się również na treść wyroku NSA z dnia 27 listopada 2008 r. sygn.. akt I OSK 1676/07, zgodnie z którym dla ustalenia, że nieruchomość , której dotyczy wniosek o przekształcenie prawa jej użytkowania wieczystego w prawo własności objęta jest hipotezą art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności znaczenie ma okoliczność, iż wymóg przeznaczenia nieruchomości pod zabudowę mieszkaniową i zabudowę garażami nie może oznaczać bezwzględnego zakazu wykorzystywania nieruchomości na inne cele, o ile nie spowoduje utraty przez daną nieruchomość jej podstawowej funkcji jaka jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Tak też zdaniem Sądu stało się w przedmiotowej sprawie, albowiem zabudowa mieściła się na terenach zabudowy mieszkaniowej, posiadała funkcję mieszkalną, co ostatecznie zostało potwierdzone decyzją o pozwoleniu na użytkowanie z 21 grudnia 2007 r., co do części mieszkalnej i to w części metrażowo większej niż część usługowa.
Mając powyższe na względnie, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
