Przesłanki uznania przestępcy za recydywistę
Artykuł 64 KK stanowi, że jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Do okresu odbycia co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności zalicza się skazanemu okres trwania tymczasowego aresztowania, zastosowanego tytułem środka zapobiegawczego i zaliczonego przez sąd w wyroku na poczet orzeczonej w danej sprawie kary pozbawienia wolności.*
Jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach przedstawionych powyżej, odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Podwyższenie górnego ustawowego zagrożenia nie dotyczy zbrodni.
W stosunku do recydywisty nie można zastosować warunkowego umorzenia postępowania określonego w art. 66 § 1 KK.
*Komentarz do art. 64 KK, red. A. Grześkowiak/Hałas, System Informacji Prawnej Leglis.
