Należy uwypuklić, że w sytuacjach wyjątkowych związanych z podejmowaniem środków na rzecz utrzymania w państwie bezpieczeństwa i porządku, ochrony zdrowia, wolności i praw innych osób nie będą stosowane reguły dotyczące zasady równego traktowania z powodu religii, wyznania, światopoglądu, niepełnosprawności, wieku lub orientacji seksualnej. W przypadkach naruszenia zasady równego traktowania poszkodowanemu będzie przysługiwało prawo do odszkodowania. Ponadto w sprawach tych będą miały zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego.
Wprowadzono odmienne zasady dotyczące ciężaru dowodu. Podmiot, który zarzuca nierówne traktowanie został zobowiązany do uprawdopodobnienia faktu tego naruszenia. Natomiast podmiot, któremu zarzucono naruszenie zasady równego traktowania będzie zobowiązany wykazać, że nie dopuścił się do jej naruszenia. Jest to ważne w przypadkach oskarżenia o molestowanie czy molestowanie seksualne, udowodnienie winy w tych przypadkach jest z reguły bardzo trudne lub niemożliwe.
Przepisy nie będą miały zastosowania do życia prywatnego i rodzinnego oraz do treści zawartych w środkach masowego przekazu i w ogłoszeniach. Ponadto przepisy dotyczące odmiennego traktowania ze względu na płeć nie będą obowiązywać m.in. w stosunku do usług edukacyjnych, gdyż w niektórych jednostkach edukacyjnych możliwe jest nauczanie wyłącznie przez przedstawicieli jednej płci. Nie będą również miały zastosowania w przypadku, gdy rodzaj i warunki wykonywania danej działalności zawodowej lub charakter świadczonych usług mógłby prowadzić do zakłóceń w funkcjonowaniu danego obszaru życia społecznego czy gospodarczego.
Zadania związane z wykonywaniem i przestrzeganiem zasady nierównego traktowania będzie wykonywać rzecznik praw obywatelskich oraz pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania. Pełnomocnik będzie przedstawiać Radzie Ministrów krajowy program działań na rzecz równego traktowania, w którym zostaną określone cele i priorytety jego działań w tym obszarze.
