Zgodnie z treścią art. 270 Kodeksu karnego, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Kto czyni przygotowania do omawianego przestępstwa podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Przestępstwo określone w art. 270 § 1 KK może być popełnione albo przez podrobienie bądź przerobienie dokumentu, albo przez używanie tak sfałszowanego dokumentu jako autentycznego. Innymi słowy, penalizacji podlega zachowanie sprawcy, który bądź to nadaje dokumentowi pozory, że wynikająca z niego treść pochodzi od danego wystawcy – co nie jest prawdą (takie zachowanie jest "podrobieniem" dokumentu w rozumieniu art. 270 § 1 KK), bądź też – w drugiej postaci przestępczego działania – sprawca zmienia treść autentycznego dokumentu rzeczywiście wystawionego przez uprawnionego do tego wystawcę (takie zachowanie jest "przerobieniem" dokumentu w rozumieniu art. 270 § 1 KK). Trzecią postacią przestępczego działania sprawcy jest używanie tak właśnie "sfałszowanego" (czyli "podrobionego" albo "przerobionego") dokumentu. Już w tym miejscu warto dodać, że zawarty w danym dokumencie "fałsz intelektualny" (tj. potwierdzenie w nim nieprawdy) nie może świadczyć o wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 270 § 1 KK, o ile dokument taki nie jest dokumentem "podrobionym" lub "przerobionym".
Przedmiotem ochrony w przypadku omawianego czynu zabronionego jest dobro prawne ogólnej natury, jakim jest wiarygodność dokumentu. Powoduje to, że w postępowaniu o taki czyn brak jest pokrzywdzonego. To zaś z kolei powoduje, że nie ma również osoby, która na podstawie art. 53 KPK mogłaby działać w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
Przestępstwo fałszowania dokumentów należy do kategorii przestępstw powszechnych, to z kolei oznacza że sprawcą omawianego czynu może być każdy człowiek. Przypomnijmy, że niezależnie od karalności fałszu materialnego art. 270 KK przewiduje odpowiedzialność karną za używanie jako autentycznego dokumentu podrobionego lub przerobionego. Jednocześnie przestępstwa fałszowania przybierają postać czynów umyślnych – sprawca ma zamiar ich popełnienia, tj. chce je popełnić. Przestępstwo podrobienia lub przerobienia dokumentów ma charakter kierunkowy i może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Sprawca ma działać celem użycia sfałszowanych dokumentów jako autentycznych przez siebie lub inną osobę, zaś cel ten powinien zostać ujęty w opisie zarzucanego sprawcy czynu i udowodniony. Pamiętajmy, że przestępstwo jest ścigane z urzędu.
