Sharing należy do stosunkowo młodej kategorii przestępstw. Ogólnie rzecz biorąc polega na kradzieży sygnału telewizyjnego. Tak naprawdę sankcji za popełnienie powyższego czynu nie odnajdziemy tylko w Kodeksie karnym, lecz także w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Kodeksie wykroczeń oraz w ustawie z dnia z dnia 5 lipca 2002 roku o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym.
Zgodnie z treścią art. 118 pierwszego wskazanego aktu prawnego, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot będący nośnikiem utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu rozpowszechnianego lub zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom nabywa lub pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania w/w przestępstwa stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, którą organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa określonego powyżej powinien i może przypuszczać, że przedmiot został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Tak naprawdę kradzież sygnału telewizyjnego wiąże się z koniecznością posiadania potrzebnych urządzeń elektronicznych. Nierzadko są one robione własnoręcznie przez przestępców, a jedynym ich zastosowaniem jest nielegalne podłączenie się do konkretnej sieci telewizyjnej. Z reguły takie urządzenia są całkowicie niedozwolone, służą bowiem do celów przestępczych. Tym samym odpowiedzialność sprawcy sharingu może zostać rozszerzona. Zgodnie z art. 6 i 7 ustawy o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym, kto, w celu użycia w obrocie, wytwarza urządzenia niedozwolone lub wprowadza je do obrotu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Tej samej karze podlega, kto świadczy usługi niedozwolone. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiada lub używa urządzenie niedozwolone, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca używa urządzenia niedozwolonego wyłącznie na własne potrzeby, podlega grzywnie.
Pamiętajmy przy tym, że ściganie przestępstw związanych z kradzieżą sygnału telewizyjnego na wniosek:
- pokrzywdzonego świadczącego usługi oparte na dostępie warunkowym,
- pokrzywdzonego świadczącego usługi polegające na dostępie warunkowym,
- krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest ochrona interesów przedsiębiorców świadczących usługi oparte lub polegające na dostępie warunkowym,
- Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
- Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
- Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Jednocześnie sąd orzeka przepadek urządzeń niedozwolonych stanowiących przedmioty sharingu chociażby nie były one własnością sprawcy – oczywiście tylko w sytuacji, gdy sprawca zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnione przestępstwo.
Niezależnie od powyższego, sprawca omawianego przestępstwa może ponosić odpowiedzialność karną na gruncie Kodeksu karnego. Uzależnione jest to jednak od tego, czy zostaną spełnione konkretne przesłanki stanowiące o popełnieniu czynu zabronionego takiego jak np. kradzież z włamaniem, przywłaszczenie. Decydujące będą zatem konkretne okoliczności sprawy i podjęte przez sprawcę czynności związane z sharingiem. Warto więc dla przykładu przytoczyć niektóre tylko artykuły, na odstawie których sprawcę sharingu można pociągnąć do odpowiedzialności karnej:
- Art. 288 – Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
- Art. 278 – Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
- Art. 279 – Kto kradnie z włamaniem podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
- Art. 291 – Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W przypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
