Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). Jednakże nie wszystkie przedmioty nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wchodzą do wspólnego majątku małżonków. Pojawia się bowiem jeszcze instytucja odrębnego majątku każdego z małżonków.Na mocy wskazanego na wstępie przepisu przedmioty nabyte poprzez dziedziczenie, zapis albo darowiznę wchodzą do majątku osobistego. Oznacza to, że jeśli jeden z małżonków stanie się spadkobiercą, składniki odziedziczonego majątku są wyłącznie jego własnością. Podczas ewentualnego rozwodu małżonków, drugi nie może sobie rościć żadnych praw do składników spadku. Dokonujący rozrządzenia albo darowizny może jednak w testamencie albo w umowie darowizny zawrzeć ogólne postanowienie, że wszystkie odziedziczone albo darowane przedmioty mają wejść do majątku wspólnego małżonków. Jeżeli jednak brak takiego ogólnego postanowienia, to na mocy szczególnej reguły zawartej w art. 34 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku osobistego nie wchodzą przedmioty zwykłego urządzenia domowego. Ale i w tym wypadku spadkodawca albo darczyńca może uchylić skutek reguły w drodze dodatkowego szczególnego postanowienia dotyczącego przedmiotów urządzenia domowego.
Źródło:
– ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.),
– „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz.” pod red. Henryka Doleckiego
