Na samym wstępie warto przytoczyć uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2007 r. (sygn. akt III CZP 109/07), zgodnie z którą roszczenie o wynagrodzenie wynikające z umowy o rejestrację i utrzymanie domeny internetowej przedawnia się po upływie terminów przewidzianych w art. 118 Kodeksu cywilnego. Z samego jednak faktu zarejestrowania domeny internetowej jej właściciel nie może żądać, aby inne osoby zaprzestały wykorzystywania choćby części jej nazwy. Prawo własności przemysłowej nie wskazuje bowiem w swej treści jakichkolwiek przepisów, które chroniłyby domenę internetową. Jedyną możliwą ochroną prawną w tej kwestii jest skorzystanie z regulacji zawartych w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Domena internetowa może oczywiście zostać zbyta, zgodnie z regulacją art. 3531 KC. Pamiętajmy, że dokonanie powyższej czynności nie jest opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Przed wyborem domeny warto jednak sprawdzić czy nie jest on przypadkiem przez kogoś już zajęta – możemy to zrobić np. na stronie www.dns.pl lub www.home.pl , uchroni to nas z pewnością od ewentualnych przyszłych nieporozumień z właścicielem już istniejących domen.
Najskuteczniejszą formą prawnej ochrony domeny jest jej rejestracja jako znaku towarowego. W takiej sytuacji właściciel domeny może domagać się zaprzestania jej używania przez nieuprawnionego tego osoby (również w odniesieniu do części domeny) – oczywiście tylko w sytuacji, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wprowadzenia obecnych lub potencjalnych klientów w błąd. Zgodnie z treścią art. 296 prawa przemysłowego, osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:
- na zasadach ogólnych albo
- poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie ze znaku towarowego.
Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:
- znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów;
- znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;
- znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.
Z roszczeniami można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego, bądź osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku. Licencjodawca, powołując się na udzielone mu prawo ochronne na znak towarowy, może wystąpić z roszczeniami przeciwko licencjobiorcy, który narusza postanowienia umowy licencyjnej, odnoszące się do okresu i terenu jej obowiązywania, postaci znaku będącego przedmiotem licencji, a także wskazania towarów, dla których znak może być używany, oraz ich jakości.
Rejestracji możemy dokonać w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej lub OHIM (unijnym Urzędzie ds. harmonizacji w ramach rynku wewnętrznego)
