Zaskarżone przepisy spowodowały pozostawienie pracowników Urzędu KNF poza korpusem służby cywilnej. Według Rzecznika Praw Obywatelskich, KNF ma cechy centralnego organu administracji rządowej. Oznacza to, że zakwestionowane przepisy pozostają w sprzeczności z konstytucyjną zasadą działania służby cywilnej w urzędach administracji rządowej. Rzecznik przytoczył argumenty, które mają przemawiać za uznaniem Komisji Nadzoru Finansowego za organ administracji rządowej. Są to m.in. sposób kształtowania obsady personalnej tego organu, jego zakres działania, oraz nadzór Prezesa Rady Ministrów nad Komisją.
W wyroku z 15 czerwca 2011 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 10 ust. 3 oraz art. 74 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym są zgodne z art. 153 ust. 1 konstytucji. Trybunał wskazał, że zgodnie z art. 153 ust. 1 w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej. Wobec tego główny problem konstytucyjny w niniejszej sprawie związany jest z ustaleniem charakteru prawnego Komisji Nadzoru Finansowego jako organu, który wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu KNF.
W ocenie Trybunały Konstytucyjnego o zaliczeniu określonego organu do administracji rządowej decyduje, w świetle art. 146 ust. 3 oraz art. 146 ust. 4 punkt 3 konstytucji, poddanie tego organu "kierownictwu" oraz "koordynacji i kontroli" Rady Ministrów, przy czym funkcje te mogą sprawować także Prezes RM i ministrowie.
Trybunał dokonał analizy przepisów ustawowych i rozważył kompetencje przysługujące Prezesowi Rady Ministrów wobec Komisji Nadzoru Finansowego. Trybunał dostrzegł, że Prezes RM nie ma możliwości podjęcia decyzji o odwołaniu Przewodniczącego KNF, poza wyraźnie przewidzianymi w ustawie przypadkami niezwiązanymi z negatywną oceną działalności Przewodniczącego Komisji. Dodatkowo, wobec niewymienienia Urzędu KNF w katalogu zamieszczonym w art. 33a ust. 1 ustawy o działach, nie jest dopuszczalne kierowanie do Komisji wiążących wytycznych i poleceń na podstawie art. 33b ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy o działach. Mimo użycia w ustawie określenia, zgodnie z którym Prezes RM sprawuje nadzór nad Komisją, Trybunał uznał, że pomiędzy tymi organami nie występują powiązania uzasadniające możliwość przyjęcia, że KNF podlega kierownictwu RM w rozumieniu art. 146 ust. 3 konstytucji. Prezes RM nie ma też kompetencji kontrolnych wobec Komisji.
Trybunał Konstytucyjny uznał, że w świetle regulacji ustawowych Komisja Nadzoru Finansowego jest szczególnym organem administracji państwowej o dużym stopniu niezależności, usytuowanym poza strukturą administracji rządowej. Członkowie KNF wywodzą się z różnych segmentów władzy wykonawczej. Oznacza to, że Urząd KNF nie może być zaliczony do urzędów administracji rządowej w rozumieniu art. 153 ust. 1 konstytucji. Te okoliczności przesądzają o uznaniu przez Trybunał art. 10 ust. 3 oraz art. 74 ust. 2 i 3 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym za zgodne z art. 153 ust. 1 konstytucji.
